|
== Tarih ==
[[Dosya:De_Gaulle-OWI.jpg|sağ|küçükresim|[[Charles de Gaulle]], [[Fransa Muharebesi|Fransa Savaşı]] sırasında [[Paul Reynaud|Reynaud]] hükümetindehükûmetinde zırhlı bir tümen komutanı ve bakandı.]]
10 Mayıs 1940'ta, [[Nazi Almanyası]] Fransa'yı ve [[Felemenk|Aşağı Ülkeleri]] işgal etti, Hollandalıları ve Belçikalıları hızla yendi , Ardennes üzerinden saldıran zırhlı birlikler Belçika'daki Fransız-İngiliz saldırı kuvvetini kesti. Mayıs ayının sonunda, İngiliz ve Fransız kuzey orduları, [[Dunkerque Muharebesi|Dunkirk]], Calais, Boulogne, Saint-Valery-en-Caux ve [[Lille Kuşatması (1940)|Lille]] de dahil olmak üzere bir dizi cepte sıkışıp kaldı. [[Dunkerque Tahliyesi|Dunkirk tahliyesi]] ancak bu birliklerin, özellikle de Lille'deki Fransız ordusu tümenlerinin direnişiyle mümkün oldu.
27 Mayıs'tan 4 Haziran'a kadar, 200.000'den fazla [[Britanya Sefer Kuvveti|İngilizBritanya Seferi Kuvvetleri]] üyesi ve 140.000 Fransız askeri Dunkirk'ten tahliye edildi. Her iki taraf da bunu savaşın sonu olarak görmedi; Fransız tahliyeleri hızla Fransa'ya geri döndü ve birçoğu Haziran savaşlarında savaştı. Dunkirk'ten tahliye edildikten sonra Alan Brooke, BEF'i ve Britanya'da kalan tek zırhlı birim olan [[1. Kanada Piyade Tümeni|1. Kanada Tümeni'ni]] reforme etmek için 2 Haziran'da [[Cherbourg-en-Cotentin|Cherbourg'a]] indi. Genelde sanılanın aksine, Haziranhaziran ayında Fransızların morali Mayısmayıs ayına göre daha yüksekti ve güneyden [[İtalya Krallığı|Faşist İtalya'nın]] bir saldırısını kolaylıkla püskürttüler. Somme boyunca yeniden bir savunma hattı oluşturuldu, ancak zırhın çoğu Kuzey Fransa'da kayboldu; aynı zamanda uçak kıtlığı nedeniyle de sakat kaldılar, büyük çoğunluğu hava muharebesinden ziyade havaalanlarının aşılmasından dolayı meydana geldi.
1 Haziran'da Charles {{Kayma|de Gaulle}}, tuğgeneralliğe terfi etti; 5 Haziran'da, Başbakanbaşbakan [[Paul Reynaud]] onu Fransız kabinesinde küçük bir görev olan Savunmadan Sorumlu Devlet Müsteşarlığı'na atadı. {{Kayma|De Gaulle}} kabul edilen fikirlere meydan okumaya istekli olmasıyla tanınıyordu; 1912'de Pétain'in alayına gönderilmek istedi ve "Ateş gücü öldürür" özdeyişi o zamanlar hakimhâkim ortodoksinin tam tersiydi. Ayrıca [[Wehrmacht]] tarafından uygulanan modern [[zırhlı savaş]] fikirlerinin uzun süredir savunucusuydu ve Montcornet Savaşı'nda 4. Zırhlı Tümen'e komuta etti.{{Kdn|Munholland|2007}} Ancak, kişisel olarak popüler değildi; önemli ölçüde, yakın askeriaskerî astlarından hiçbiri 1940'ta ona katılmadı.
Yeni Fransız komutan [[Maxime Weygand]] 73 yaşındaydı ve Dunkirk'i bir müttefik olarak İngiltere'nin güvenilmezliğinin bir başka örneği olarak gören bir İngiliz düşmanı olan Pétain gibi; De Gaulle daha sonra, Almanlar 8 Haziran'da saldırılarını yenileyip derhal bir Ateşkesateşkes talep ettiğinde 'ümidini kaybettiğini' anlattı. De Gaulle, direnişin devam etmesinden yana olan küçük bir hükümethükûmet bakanları grubundan biriydi ve Reynaud, Fransa ile İngiltere arasında önerilen birliği müzakere etmesi için onu Londra'ya gönderdi. Bu plan çökünce 16 Haziran'da istifa etti ve Pétain Konsey Başkanı oldu. De Gaulle 17'sinde [[Bordeaux]]'ya uçtu, ancak aynı gün Londra'ya döndü ve Pétain'in [[Mihver Devletler]]le zaten bir ateşkes anlaşmasına vardığını fark etti.
=== De Gaulle, Özgür Fransızları bir araya getiriyor ===
18 Haziran'da General {{Kayma|de Gaulle}} BBC radyosu aracılığıyla [[Fransızlar|Fransız halkına]] seslenerek Fransız askerlerini, denizcilerini ve havacılarını [[Nasyonal sosyalizm|Nazilere]] karşı savaşa katılmaya çağırdı:
[[Birleşik Krallık Bakanlar Kurulu|İngilizBritanya Kabinesininkabinesinin]] bazı üyeleri, böyle bir yayının Pétain hükümetinihükûmetini Fransız filosunu Nazilere teslim etmeye teşvik edeceğinden korktukları için {{Kayma|de Gaulle}} konuşması hakkında çekinceleri vardı, ancak İngiltereBritanya Başbakanıbaşbakanı [[Winston Churchill]], kendi endişelerine rağmen, yayını kabul etti.
Fransa'da, {{Kayma|de Gaulle}} "18 Haziran Temyizi" ({{Dil|fr|Appel du 18 juin}}) o gün geniş çapta duyulmadı, ancak sonraki günlerde BBC yayınlarıyla ve daha sonraki iletişimleriyle birlikte, Fransa'da ve sömürge imparatorluğunda ulusal onur ve özgürlüğün sesi olarak geniş çapta hatırlandı.
=== Ateşkes ===
19 Haziran'da {{Kayma|de Gaulle}}, Fransa'da "bütün otorite biçimlerinin ortadan kalktığını" ve hükümetihükûmeti "düşmanın esareti altına düştüğü ve tüm kurumlarımızın işlevini yitirdiği" için Fransız ulusuna bir kez daha yayın yaptı. savaşmakSavaşmak tüm Fransız askerlerinin "açık göreviydi".{{Kdn|Munholland|2007}}
Bu, {{Kayma|de Gaulle}} [[Sürgündeki hükûmet|sürgündeki hükümetininhükûmetinin]] temel yasal dayanağını oluşturacaktı, yakında Nazilerle imzalanacak ateşkes sadece onursuz değil, yasadışıydı ve onu imzalayarak, Fransız hükümetininhükûmetinin kendisi ihanet ediyor olacaktı.{{Kdn|Munholland|2007}} Öte yandan, Julian T. Jackson gibi bazılarının iddia ettiği gibi Vichy yasal Fransız hükümetiysehükûmetiyse, {{Kayma|de Gaulle}} ve takipçileri, Hollanda, [[Sürgündeki Belçika Hükûmeti|Belçika]] ve Londra'da [[Sürgündeki hükûmet|sürgündeki diğer hükümetlerinhükûmetlerin]] aksine devrimcilerdi.{{Kdn|Jackson|2001}} Üçüncü bir seçenek, hem Özgür Fransa hem de Vichy Fransa, bu örtülü iddiada bulunmaktan kaçındığı için, Ateşkes sonrasında [[Üçüncü Fransız Cumhuriyeti|Üçüncü Cumhuriyet'in]] tamamen özgür, meşru, egemen ve bağımsız halefi bir devletin var olduğunu düşünmemek olabilir. [[cumhuriyetçilik]], [[Fransız Devrimi|Fransız Devrimi'nden]] ve özellikle de [[Fransa-Prusya Savaşı|Fransa-Prusya Savaşı'ndan]] bu yana Fransız devletinin temel ideolojik değeri ve temel ilkesi olmasına rağmen kendilerinden bahsederken "cumhuriyet" kelimesini kullanırlardı.{{Citation needed|date=December 2017}} Vichy'nin durumunda bu nedenler, {{Dil|fr|[[Révolution nationale]]}} fikirleriyle birleştirildi.
Fransa'nın cumhuriyet mirasını yok etmekle ilgili.
22 Haziran 1940'ta Mareşal Pétain Almanya ile, ardından 24 Haziran'da İtalya ile benzer bir [[22 Haziran 1940 Ateşkesi|ateşkes]] imzaladı; her ikisi de 25 Haziran'da yürürlüğe girdi. 10 Temmuz'da yapılan bir parlamento oylamasından sonra, Pétain, Vichy kasabası hükümetinhükûmetin merkezi olan [[Vichy]] [[Vichy Fransası|Fransa]] olarak bilinen yeni kurulan otoriter rejimin lideri oldu. {{Kayma|De Gaulle}} Vichy Fransa'sında yargılandı ve vatana ihanetten ölüme mahkummahkûm edildi. Öte yandan, kendisini meşru Reynaud hükümetininhükûmetinin kalan son üyesi olarak görüyor ve Pétain'in iktidara gelmesini anayasaya aykırı bir darbe olarak görüyordu.
== Kaynakça ==
| 