Delil: Revizyonlar arasındaki fark

Bir dava, en basit olarak, mahkeme önüne gelen bir olayın (Cinayet, kiranın ödenmemesi, satılan malın bozuk çıkması, bir trafik kazası gibi akla gelebilecek hemen herşey), kanunda o olayla ilgili olarak gösterilen duruma (Adam öldürme suçu, kiracının temerrüdü, satım akdinde ayıpla ilgili hükümler, haksız fiil ve tazminat hükümleri) uyup uymadığını belirleme işlemidir. İşte bu iki husus bir davanın iki büyük ayağıdır. (Birinci husus '''maddi vakıalar''' veya '''maddi olay''' olarak adlandırılır. İkincisi ise '''hukuki sebep'''tir.)

Mahkeme iki hususu tespit edecektir. Önce dava konusu olayın meydana gelip gelmediği, ne zaman meydana geldiği, ne şekilde meydana geldiği, kimlerin ne sıfatla bu olayda rol aldıkları ('''kısacası maddi''' vakıalar) belirlenir. İşte bunların ispatı delil ile olur. Hukuki sebepler ise zaten kanun, tüzük ve diğer mevzuat, mahkeme kararları, örf ve adet kuralları, evrensel hukuk kuralları gibi kaynaklardan doğan ve mahkemenin kendi takdirine göre uygulayacağı ilkelerdir. Bunlar için ispat, dolayısıyla delil sözkonu olamaz.

Dava konusu yapılan hakkın gerçekten var olup olmadığının anlaşılması için bu hakkın ve buna karşı yapılan savunmanın dayandığı vakıalar hakkında mahkemeye kanaat verilmesi işlemine '''ispat''' denir. Bu vakıaların ispatı için başvurulan vasıtalara ise '''delil''' denmektedir. '''Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu'''nda 238. maddesinde delilin tanımına yer verilmiştir. Delilin konusu maddi vakıalardır ve ancak o davanın çözümünü etkileyebilecek olan vakıalar delil olarak gösterilebilir ve inceleme konusu yapılabilir. Deliller Kanunda yerini bulduğu üzere iki gruba ayrılır. '''''Kesin Delil''''' olarak adlandırılan ilk grupta '''ikrar''', '''kesin hüküm''', '''senet''' ve '''yemin''' yer almaktadır. Kesin delillerin hakimi bağlayıcı nitelikte olması, bu grupta yer alan bir delille iddia edilen vakıanın ispat edilmiş sayılması, bir başka ifadeyle doğru olduğunun kabul edilmesi söz konusudur.