Dede Korkut Kitabı: Revizyonlar arasındaki fark

Eserin günümüze ulaşan üç adet el yazması mevcuttur. Biri 19. yüzyılda [[Dresden]]’de, diğeri 20. yüzyılda [[Vatikan]]'da, üçüncüsü ise 21. yüzyılda Kazakistan'da bulunmuştur.<ref name=":0">{{Web kaynağı |url=https://www.arkeolojikhaber.com/haber-dede-korkut-kitabi-turkmen-sahra-nushasi-tashanda-tanitildi-22600/ |başlık=Arşivlenmiş kopya |erişimtarihi=18 Şubat 2020 |arşivurl=https://web.archive.org/web/20200218014333/https://www.arkeolojikhaber.com/haber-dede-korkut-kitabi-turkmen-sahra-nushasi-tashanda-tanitildi-22600/ |arşivtarihi=18 Şubat 2020 |ölüurl=hayır }}</ref>

 

''Kitâb-ı Dedem Korkud Alâ Lisân-ı Tâife-i Oğuzân'' (“Oğuz boyunun diliyle Dedem Korkud Kitabı”)<ref>{{Web kaynağı | başlık = '''Kitab-i Dedem Korkut - Mscr.dresd.ea.86''' | url = http://digital.slub-dresden.de/werkansicht/dlf/10013/1/ | yayıncı = Saksonya Devlet Kütüphanesi | erişimtarihi = 28 Aralık 2015 | arşivurl = https://web.archive.org/web/20151120031200/http://digital.slub-dresden.de/werkansicht/dlf/10013/1/ | arşivtarihi = 20 Kasım 2015 | ölüurl =evet}}</ref> adını taşır; giriş ve 12 hikâye içerir. İlk defa H. O. Fleisch tarafından bulunmuştur. Bilim dünyasına 1815’te Heinrich Friedrich von Diez’in yayımladığı bir makale ile tanıtılmıştır. von Diez'in Dresden nüshasını kopyalayarak elde ettiği bir kopya, [[Berlin Kütüphanesi]]'ndedir ve ''Berlin nüshası'' diye adlandırılır.

 

''Hikâyet-i Oğuznâme, Kazan Beğ ve Gayrı'' (Oğuzname hikâyesi, Kazan Bey ve diğerleri”) adını taşır; giriş ve 6 hikâyeyi içine almaktadır. Vatikan Kütüphanesi Türkçe kısmında 102 numarada kayıtlıdır.<ref name="ergin" /><ref>{{Web kaynağı | başlık = '''Vat.turc.102''' | url = http://digi.vatlib.it/view/MSS_Vat.turc.102 | yayıncı = Vaitkan Kütüphanesi | erişimtarihi = 28 Aralık 2015 | arşivurl = https://web.archive.org/web/20150923143358/http://digi.vatlib.it/view/MSS_Vat.turc.102 | arşivtarihi = 23 Eylül 2015 | ölüurl = hayır }}</ref>

 

Nüshaların dil özellikleri ve kurguları birbirinden farklıdır. Kimi araştırmacılar iki nüshasının ortak bir dip nüshaya dayandığı görüşündedir; kimileri ise iki nüshanın da farklı anlatıcılardan ayrı ayrı derlenmiş olabileceği ihtimalini dile getirmiştir.<ref name="gurol">{{Web kaynağı|url=http://www.millifolklor.com/tr/sayfalar/101/09-.pdf|başlık='''Müstensihin Edebi Eserin Yaratımındaki Rolü–Dede Korkut Kitabı Örneğinde'''|erişimtarihi=28 Aralık 2015|arşivtarihi=1 Ocak 2016|arşivengelli=evet|arşivurl=https://web.archive.org/web/20160101144606/http://www.millifolklor.com/tr/sayfalar/101/09-.pdf|ölüurl=evet|kaynak=Milli Folklor, Yıl 26, Sayı 101|soyadı1=Pehlivan|ad1=Gürol}}</ref>

 

Bilinen 12 hikayeye ek olarak 13. hikayeyi barındıran tek nüshadır. Diğer nüshalar 15. yüzyıla aittir ancak bu nüshanın 14. yüzyıla ait olduğu ifade edilmektedir. Kesinleştiği takdirde en eski nüsha olacaktır.<ref name=":0" />