Mükemmel eşlenmiş katman: Revizyonlar arasındaki fark
| [kontrol edilmiş revizyon] | [kontrol edilmiş revizyon] |
İçerik silindi İçerik eklendi
7. satır:
Mükemmel eşlenmiş katman modeli, ilk kez 1994'te J. Berenger tarafından ortaya atılmıştır.<ref name="berenger"/> Berenger'in "ayrık-alan" katman modeli, dikey alan vektörlerinin ayrı ortogonal bileşenlere ayrılması üzerine kuruludur. Bu bileşen vektörleri için soğuruculuğu sağlayan birer yapay [[Elektrik direnci ve iletkenliği|iletkenlik sabiti]] atanır; bu soğurucu katmanın [[anizotropi]]k olduğunu ifade eder. [[Yansıma katsayısı]] eşitliği kullanılarak ilgili parametrelerden sıfır yansımayı sağlayacak değerler elde edilebilir.{{sfn|Davidson|2005|ss=94-100}}{{sfn|Taflove|Hagness|2005|ss=276-280}} Bu şekilde yüzeye gelen herhangi bir dalganın yansıma yapmadan ve dağılmadan soğurulması sağlanır.{{sfn|Davidson|2005|ss=94-100}}
Berenger'in formülasyonuna alternatif olarak geliştirilen tek eksenli mükemmel eşlenmiş katman (UPML) modeli ise [[yalıtkanlık sabiti]] ve [[manyetik geçirgenlik]] için özellikle seçilmiş [[tensör]]ler kullanır; bu modelde manyetik akı yoğunluğu ve elektriksel yer değiştirme alanı verilerinin saklanması gerekir.<ref name="sacks-upml"/> Chew ve Weedon<ref name="chew-weedon"/> ile Rappaport'un<ref name="rappaport"/> birbirinden bağımsız olarak geliştirdiği esnek koordinat dönüşümü modelinde ise Berenger'in PML'indeki standart [[Kartezyen koordinat sistemi|Kartezyen koordinatları]] [[karmaşık sayı|karmaşık]] bir koordinat uzayına haritalandırılır; bu formülasyon ile diğer ortogonal koordinat sistemleri için modellemeler yapılabilmektedir.{{sfn|Taflove|Hagness|2005|ss=282-285}}<ref name="chew-jin"/>
==Sınırlamaları==
| |||