Menderes: Revizyonlar arasındaki fark

Menderes oluşumu, doğal faktörlerin ve süreçlerin bir sonucudur. Bir akışın dalga biçimi konfigürasyonu sürekli değişmektedir. Sıvı bir girdapta bir kıvrımın etrafında akan bir kanal sinüzoidal bir yolu takip etmeye başladığında sarmal akışın virajın iç tarafına doğru yoğun aşınmış malzemeyi süpürmesi ve virajın dışını koruması ve dolayısıyla hızlanmaya karşı savunmasız bırakmasının etkisiyle ilmeklerini genliği ve içbükeyliği önemli ölçüde artar. Erozyon olumlu bir geri bildirim döngüsü oluşturur. Elizabeth A. Wood'un sözleriyle: "... Bu kıvrımlı yapı oluşturma süreci kendi kendine yoğunlaşan bir süreç gibi görünüyor... Daha büyük eğriliğin, kıvrımların daha fazla aşınmasına neden olduğu bunun da daha büyük eğrilikle sonuçlandığı..." Kanal zemini boyunca çapraz akım ikincil akışın bir parçasıdır ve yoğun aşınmış malzemeyi dirseğin içine doğru süpürür. Çapraz akım daha sonra iç tarafa yakın yüzeye yükselir ve dışa doğru akarak sarmal akışı oluşturur. Bükülmenin eğriliği ne kadar büyükse ve akışı ne kadar hızlı olursa, çapraz akım ve süpürme o kadar güçlü olur. Açısal momentumun konumu nedeniyle virajın iç tarafındaki hız dışarıdakinden daha hızlıdır. Akış hızı azaldığından merkezkaç basıncı da azalır. Süper yükseltilmiş sütunun basıncı hâkimdir ve suyu alttan dışarıdan içeriye geriye hareket ettiren dengesiz bir gradyan geliştirir. Akış içten dışa doğru yüzey boyunca karşı akışla sağlanır. Bütün bu durum çay yaprağı paradoksuna çok benziyor. Bu ikincil akış, tortuyu virajın dışından içeriye taşır ve nehri daha kıvrımlı hâle getirir. Her büyüklükteki akışın neden ilk etapta dolambaçlı hâle geldiğine, gelince mutlaka birbirini dışlamayan birkaç teori vardır.