Süperiletkenlik: Revizyonlar arasındaki fark

[kontrol edilmemiş revizyon][kontrol edilmiş revizyon]
İçerik silindi İçerik eklendi
Onnes hollandalı değil almandır.
Ata Barış (mesaj | katkılar)
194.54.55.43 (mesaj) tarafından yapılmış 1 değişiklik geri alındı. (TW)
Etiket: Geri al
2. satır:
{{düzenle|Ağustos 2011}}
 
'''Süperiletkenlik''', '''süperiletken''' adı verilen maddelerin karakteristik bir kritik sıcaklığın (Tc) altında derecelere soğutulmasıyla ortaya çıkan, maddenin elektriksel direncinin sıfır olması ve manyetik değişim alanlarının ortadan kalkması şeklinde görülen bir fenomendir. 8 Nisan 1911 tarihinde AlmanHollandalı fizikçi [[Heike Kamerlingh Onnes]] tarafından keşfedilmiştir. [[Ferromanyetizma]] ve atomik spektrumlar gibi, süperiletkenlik [[kuantum mekaniği]]ne girer. Karakteristik özelliklerini [[Meissner etkisi|Meissner efekti]]nden alır; süperiletken, süperiletkenlik durumuna geçerken bütün manyetik alan çizgilerini içeriden dışarıya atar. Meissner efektinin görülmesi de süperiletkenliğin klasik fizik tarafından ''mükemmel iletkenlik'' olarak tasvir edilmesini olanaksız hale getirir.
 
Sıcaklığı düşürülen [[metal]] bir [[İletkenlik (elektrik)|iletken]] sıcaklık düşüşüyle orantılı olarak [[Elektriksel direnç ve kondüktans|elektriksel direncini]] kaybetmeye başlar. Bakır ve gümüş gibi sıradan iletkenlerde bu özellik saf olmama ve başka bozukluklar sebebiyle sınırlıdır, mutlak sıfıra yakınken bile bir miktar direnç gösterirler. Süperiletkenlerde ise, maddenin sıcaklığı kritik sıcaklığının altına indiğinde direnci sıfır olur. Süperiletken telden yapılmış bir halkadan geçen elektrik akımı, güç kaynağına ihtiyaç duymadan sürekli akıma devam edebilir.