Yahudilere yönelik zulüm: Revizyonlar arasındaki fark

[kontrol edilmiş revizyon][kontrol edilmiş revizyon]
İçerik silindi İçerik eklendi
78.190.250.181 (mesaj) tarafından yapılmış iyi niyetli değişiklikler geri alındı. (TW)
Etiket: Geri al
Morvelvet (mesaj | katkılar)
k yazım hatası
22. satır:
Geleneksel olarak, İslam topraklarında yaşayan ve Hristiyanlar ile birlikte, zımmi statüsünde olan Yahudilerin kendi dinlerini uygulamalarına ve kendi iç işlerini yönetmelerine belirli koşullar çerçevesinde izin verilmiştir.<ref>[[Bernard Lewis|Lewis, Bernard]] (1984). ''The Jews of Islam''. Princeton: Princeton University Press. ISBN 0-691-00807-8 pp.10,20</ref> Devlete, [[cizye]] adı verilen (tüm gayrımüslüm erkeklere salınan kişi başı vergi) vergiyi ödemek zorundaydılar.<ref>Lewis (1984), pp.10,20</ref> Zımmiler, İslami yönetimde Müslümanlardan daha düşük bir statüdeydiler. Silah taşımalarına veya Müslümanların da yer aldığı davalarda şahitlik etmelerine getirilen yasaklar gibi, çok sayıda sosyal ve yasal engel bulunuyordu.<ref>Lewis (1987), p. 9, 27</ref> Bu engellerin büyük kısmı son derece sembolikti. Ancak kimi yer ve dönemlerde Yahudileri aşağılayıcı uygulamalar da görülmüştür. Proselit Übediye M.S. 1100 yılında [[Bağdat]]’da karşılaştıklarını şöyle anlatıyordu:
 
“Bağdat Halifesi el Muktedi’nin [1075-1094] yetki verdiği veziri Ebu Şuya, her Yahudi erkeğin şapkasına sarı bir işaret takmasını zorunlu kılmıştı. Bu, biri başa takılan ayırt edici bir işaretten, diğeri de boyna takılan ve her Yahudinin boynundan sarkan, Yahudinin kelle vergisi ödemek zorunda olduğunu belirtmek için üzerine zımmi yazısı işlenmiş bir gümüş dinar ağırlığındaki kurşun parçasından oluşuyordu. Yahudiler, bellerine kuşak da bağlamak zorundaydılar. Ebu Şuya, Yahudi kadınlar için de iki işareti zorunlu kılmıştı. Her bir Yahudi kadını biri siyah diğeri kırmızı iki ayakkabı teki giymek ve boynuna veya ayakkabısının üzerine pirinç bir çan takmak zorundaydı; çınlayan çanın sesi Yahudi kadınların Yahudi olmayan [Müslüman] kadınlardan ayırt edilişini belirtiyordu. Yahudi kadınları gözetleyecek ve her türlü kötü söz, aşağılama ve nispet ile baski altında tutacak zalim Müslüman erkekler görevlendirmişti. Yahudi olmayan nüfus, Tüm Yahudiler ile alay ederdi, ayak takımı ve çocukları Bağdat’ın tüm sokaklarında Yahudileri döverdi. Kelle vergisinin [cizye] tamamını ödememiş, az ya da çok borcu olan bir Yahudi öldüğünde, kelle vergisi ödenene kadar gömülmesine izin verilmezdi. Şayet meftamevta geride değerli hiçbir şey bırakmamışsa, meftanınmevtanın kelle vergisi borcunu diğer Yahudilerin kendi ceplerinden ödemesi beklenirdi; aksi takdirde naaşı yakmakla [tehdit ederlerdi]. (Scheiber, A. “The Origins of Obadyah, the Norman Proselyte” Journal of Jewish Studies (Oxford), Vol. 5, 1954, s. 37.)
 
[[Endülüs]]’te, ibn Hazm ve Ebu İshak tarafından kaleme alınan Yahudi düşmanı yazılar, 1066 [[Gırnata]] katliamının da en büyük nedenlerinden biri olmuş, “1.500’den fazla Yahudi aileden toplam 4.000 kişi tek bir gün içinde öldürülmüş,” <ref>[http://jewishencyclopedia.com/view.jsp?artid=412&letter=G&search=Granada Granada] {{Webarşiv|url=https://web.archive.org/web/20101224005745/http://jewishencyclopedia.com/view.jsp?artid=412&letter=G&search=Granada |tarih=24 Aralık 2010 }} by Richard Gottheil, [[Meyer Kayserling]], ''[[Jewish Encyclopedia]]''. 1906 ed.</ref> 1033 yılında, [[Fez]]’de de 6.000 Yahudi katledilmiştir.<ref name=Morris10>[[Benny Morris|Morris, Benny]]. ''Righteous Victims: A History of the Zionist-Arab Conflict, 1881-2001''. Vintage Books, 2001, pp. 10-11.</ref> Fez’de 1276 ve 1465 yıllarında başka katliamlar da olmuştur.<ref>Gerber (1986), p. 84</ref>