''Hiciv'' ([[Arapça]]: هجو) terimi, [[Türkçe]]<nowiki/>ye [[Arapça]] üzerinden geçmiştir. Buna karşın Arap dilinde daha çok ''hicâ''' (هجاء) terimiyle karşılık bulmaktadır. Hicâ' "sözcüğü ise sözlükte "şiirle sövmek" anlamına gelmektedir. Söz konusu terimin edebiyattaki terminolojik anlamını İslam öncesinde kazandığı anlaşılmaktadır. Bu ıstılahın türediği ''h-c-v'' kökü, [[Sami dilleri]]nde köklü bir geçmişe sahiptir. Örneğin; [[İbranice]]<nowiki/>de ''h-c-v'' (הגה) kökü Arapçadakiyle eşasıllıdır ve "kısık sesle bir şeyler söylemek, mırıldanmak" anlamına gelmektedir. Bu anlam, hiciv ile [[büyü]]cülük aralarındaki kadim ilişkiye işaret etmektedir.<ref>Esat Ayyıldız, [https://ia601508.us.archive.org/18/items/klasik-arap-siirinde-emevi-donemine-kadar-hiciv/Klasik%20Arap%20%C5%9Eiirinde%20Emev%C3%AE%20D%C3%B6nemine%20Kadar%20Hiciv.pdf Klasik Arap Şiirinde Emevî Dönemine Kadar Hiciv]. Ankara: Gece Kitaplığı, 2020. s.25.</ref>
== Antik Dünyada Hiciv ==
9. satır:
== Arap Edebiyatında Hiciv ==
Klasik Arap şiirinde hiciv teması, oldukça geniş şekilde işlenmiştir. [[Araplar|Arap]] hicvinin tarihi seyrine bakıldığında, [[Sümerler|Sümer]], [[Antik Mısır|Eski Mısır]], [[Babil]] ve [[Yahudiler|Yahudi]] geleneklerinden etkilenildiğine dair bazı önemli ipuçlarına rastlanmaktadır. Ayrıca eski Arap hicvinin başlangıcı büyücülükle yakından ilişkilendirilmektedir. Nitekim bu dönemde kahinler, düşmanlarını lanetlemek için bir takım [[seci]]<nowiki/>li sözler söylemişlerdir. Bu secili sözlerin zamanla standartlaştırılmış hiciv dizelerine ilham verdiği düşünülmektedir<ref>{{Akademik dergi kaynağı|url=https://dergipark.org.tr/tr/pub/ausbd/845803|başlık=Eski Arap Hicvinin Özgün Bir Edebî Tür Olarak Doğuşu|tarih=23 Aralık 2020|sayı=4|dil=Türkçe|sayfalar=269-282|çalışma=Anadolu Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi|cilt=20|ad=Esat|soyadı=Ayyildiz|doi=10.18037/ausbd.845803}}</ref>.
