|
Savaştan sonra, 1856'da, taç giyme töreninin yapıldığı gün, II. İskender, Tolstoy'u kişisel yardımcılarından biri olarak atadı. Sadece üç yıl sonra Tolstoy, Sarayda düzenli görevler gerektiren bu yorucu ayrıcalıktan kurtulmayı başardı ve şimdi gelişmekte olan edebi kariyerine müdahale etti. Sophia Miller'a yazdığı bir mektupta, "İçimde nasıl bir tekerleme fırtınasının şiddetlendiğini, ne tür şiir dalgalarının beni kasıp kavurduğunu hayal edemezsiniz," diye yazdı. Tolstoy'un şiirsel mirasının üçte ikisi 1850'lerin sonunda yaratıldı. ''1857, The Sinner'' adlı büyük bir şiirin yayımlandığını gördü. Bunu, ilk olarak ''Russkaya Beseda'' Ocak 1859 sayısında yayınlanan, daha önemli olan ''Ioann Damaskin izledi.'' Şiirin doğası ve şairin toplumdaki konumu ile ilgilenen ama aynı zamanda yazarın kişisel kötü durumunu ima eden şiir skandala neden oldu. 3. Daire Başkanı Prens Vasily Dolgorukov derginin basımının durdurulmasını ve şiirin kaldırılmasını emretti.<ref>Yampolsky, Igor. Works by A.K.Tolstoy in 4 Volumes. 1964. Vol.1. Commentaries. P.774.</ref> Eğitim Bakanı Evgraf Kovalevsky, yayına şahsen izin verdi ve oldukça cüretkar kararı, iki bölüm arasında ciddi bir sürtüşmeye neden oldu.<ref>The Central State Archives, Leningrad/ The Chief Censorship Department file, 1859, No.152130.</ref><ref>Dolgorukov, N.V., The Petersburg Sketches, 1934, Pp.178–179.</ref>
Tolstoy, hükümdarın bir destekçisi olan - Devletin gerçek düşmanı olarak gördüğü çağdaş hükümet yetkililerine (Alexander Timashev, Vladimir Butkov, Ivan Veillot) yönelik sert sözleriyle büyük tartışmalara neden oldu. Ayrıca 3. Dairenin faaliyetlerini eleştirdi ve [[Ocak Ayaklanması|Polonya ayaklanmasının]] ardından sarayda Mikhail Muravyov'un acımasız siyasi baskı yöntemlerini açıkça kınayan çok az kişiden biriydi.<ref name="complete_I_bio">Yampolsky, Igor. Works by A.K.Tolstoy in 4 Volumes. 1964. Vol.1. Commentaries. P.14-15.</ref>
Tolstoy's poems were appearing in virtually all the major Russian magazines of the time, regardless of their ideological inclinations. Yet, in 1857 his relationship with the leftist ''Sovremennik'' group became strained. Tolstoy drifted towards the [[Slavophile]]s and their ''[[Russkaya Beseda]]'' magazine, becoming a close friend of Ivan Aksakov and [[Aleksey Khomyakov]], but this liaison was short-lived too.<ref name="complete_I_13"/> In the 1860s he found himself in a strange position of being a highly popular author, criticized fiercely both from the left and from the right.<ref name="zhukov"/> As to the reasons for this, A.K. Tolstoy was never in doubt. In an autobiographical letter to [[Angelo de Gubernatis]] he wrote: {{Ksöz|On the one hand I loathe the repressive hand of power, on the other, pseudo-liberalism having for its aim not the raising up of the low, but the tearing down of high things. These two aversions easily fall into one general hatred of despotism, whatever form it takes. And there is another thing I am averse to: the didactic platitudes of our so-called progressives who preach [[utilitarianism]] in poetry. I am one of only two or three authors here who carry the banner of the principle of ''Art for art's sake''. For I am totally convinced that a poet's mission is not presenting the common people with some kind of illusory favours or profits, but trying to raise their morality level; to imbue into them the love for beauty; the love that is the means in itself which will always find its end without any propaganda being involved. This point of view directly clashes with the one that is dominant in our journals. So, giving me great honour by regarding me as the major representative of the ideas they oppose, these people keep scolding me with a fervor worthy of a better cause. Our press is mostly in the hands of socialist theoreticians. Of this vast clique which is busy serving its own slogans and keeping its own proscription lists, I am the target. And all the while the reading public gives me nothing but their approval. And one more curious detail: while the journals label me "retrograde", the authorities consider me "a revolutionary."<ref name="complete_IV_422"/>}}Tolstoy, hükümdarın bir destekçisi olan - Devletin gerçek düşmanı olarak gördüğü çağdaş hükümet yetkililerine (Alexander Timashev, Vladimir Butkov, Ivan Veillot) yönelik sert sözleriyle büyük tartışmalara neden oldu. Ayrıca 3. Dairenin faaliyetlerini eleştirdi ve [[Ocak Ayaklanması|Polonya ayaklanmasının]] ardından Mahkemede Muravyov'u Hangman'ın acımasız siyasi baskı yöntemlerini açıkça kınayan çok az kişiden biriydi.<ref name="complete_I_bio">Yampolsky, Igor. Works by A.K.Tolstoy in 4 Volumes. 1964. Vol.1. Commentaries. P.14-15.</ref>
[[Zenofobi|Yabancı düşmanlığının]] şiddetli bir rakibi olarak Rusya'yı bir Avrupa ülkesi ve Rusları da Avrupalılar olarak gördü. Bu, Slavofillerin Rusya'nın dünyadaki "özel yerini" koruma doktrini ile çelişti. Tolstoy bir mektupta "Slavofillerden [bahsetmişken] Khomyakov, [Rusya'yı] sadece [[Rus Ortodoks Kilisesi|Ortodoks]] olmamızın gücüyle Batı'nın üstüne yerleştirdiğinde beni hasta ediyor," diye yazdı.<ref name="complete_I_bio">Yampolsky, Igor. Works by A.K.Tolstoy in 4 Volumes. 1964. Vol.1. Commentaries. P.14-15.</ref> Bu arada Fransız devletini Rusya'nın potansiyel yol gösterici ışığı olarak gören Turgenev ile tartışmasıolan iyianlaşmazlığı duyuruldukamuoyuna açıklandı. Tolstoy, "Fransa'nın doğru ilerlediği şey, sıradanlığın diktatörlüğüdür," diye savundu. Ne Birbir ne olmak [[Batıcılık|Batıcı]]batılılaştırıcı ne de bir Slavophileslavofil Nikolay Strakhovolan Tolstoy, oher soyluiki kültütarafı temelindeda, Avrupaasilzade şövalyeliğinininkültüne birdayanan, Avrupa şövalyeliğinin Doğu suşubir türü olarak gördüklerigörerek, Heartedlybütün kalbiyle idealize öncesiettiği Tatar öncesi Rus toplumundatoplumuna ileolan yaptığıtutkusuyla karasevdarahatsız tarafındanetti. ikiAyrıca tarafıtartışmalara daneden rahatsız.olan Tolstoy'un Batı'nın ahlakahlaksız dışı pragmatizmipragmatizmini ve sosyalist fikirlerine yönelikfikirlerini eleştirisieleştirmesi, trajik bir şekilde kusurlu olarak gördüğü Rus emperyal ideallerini reddetmesi ve kendimerkezileştirilmiş görüşünebir göreRusya [[Moskovadoktrini, Knezliği|aşağılık Moscovia Devleti'nin kendi görüşüneona göre aşağılık Moscovia Devleti, olduğu kendi merkezileştirilmiş Rusya doktrini idi.]]tüm Rus siyasi kötülüğünün kökükökenindedir. Bu eklektik "politik romantizm" , zamanın her politik ve sosyal eğilimiyleeğilimi ile çelişiyor gibi görünüyordu.<ref name="knyaz">{{Web kaynağı|url=http://az.lib.ru/t/tolstoj_a_k/text_0030.shtml|başlık=Prince Serebrenny by Alexey Konstantinovich Tolstoy. Foreword.|erişimtarihi=2011-01-01|yayıncı=az.lib.ru}}<cite class="citation web cs1" data-ve-ignore="true" id="CITEREFKuleshov,_V.I.">Kuleshov, V.I. [http://az.lib.ru/t/tolstoj_a_k/text_0030.shtml "Prince Serebrenny by Alexey Konstantinovich Tolstoy. Foreword"]. az.lib.ru<span class="reference-accessdate">. Retrieved <span class="nowrap">2011-01-01</span></span>.</cite></ref>
Tolstoy, bazı [[Kilise bilimi|dini]] öğretileri reddederek onlara "kilisenin argoargosu" adını verdi ve Tanrı'nın "daha yüksek bir varlık" ve kozmik zihin olduğuna inandı. "Tanrı'nın bize duygu gücünü verdiğine inanıyorum, böylece zihnimizin bize götürdüğünden daha ileri gidebilirdik. Öncü bir güç olarak, tıpkı müziğin söylenen bir kelimeden daha mükemmel olması gibi, insan duyguları da düşünceye tercih edilir, "diye yazdı.
==== 1861–1875 ====
|
