Epistemolojinin ana hatları: Revizyonlar arasındaki fark

** [[Deneycilik]] &#x2013; [[bilgi]]nin [[Ampirik kanıtlar|duyu deneyimi]] yoluyla toplanan kanıtlardan ortaya çıktığını iddia eden bilgi teorisi. Deneycilik, [[Tecrübe|deneyimin]] ve [[kanıt]]ın, özellikle [[Algı|duyusal algının]], fikirlerin oluşumunda, doğuştan gelen fikirler veya [[gelenek]] nosyonu üzerindeki rolünü vurgular.<ref>{{Kitap kaynağı|başlık=From Plato to Derrida|yer=Upper Saddle River, New Jersey|yayıncı=Pearson Prentice Hall|yıl=2008|isbn=978-0-13-158591-1}}</ref>

** [[Tümevarım]] &#x2013; tüm öncüllerin doğru olduğu durumlarda bile sonucun yanlış olma olasılığına izin veren bir tür [[Gerekçe|akıl yürütme]].<ref>John Vickers. [http://plato.stanford.edu/entries/induction-problem/ The Problem of Induction]. The Stanford Encyclopedia of Philosophy.</ref> Tümevarımlı mantıksal bir argümanın öncülleri, sonuç için bir dereceye kadar destek (tümevarım olasılığı) gösterir, ancak onu gerektirmez; yani gerçeğini garanti etmezler.

** [[Olasılık teorisi]] &#x2013; rastgele olayların analizi ile ilgili [[matematik]] dalı.<ref>[http://www.britannica.com/ebc/article-9375936 Probability theory, Encyclopædia Britannica]</ref> Olasılık teorisinin temel nesneleri [[Rassal değişken|rastgele değişkenler]], [[stokastik süreç]]ler ve [[Olay (olasılık teorisi)|olaylardır]]: [[Determinizm|deterministik olmayan]] [[Olay (olasılık teorisi)|olayların]] matematiksel soyutlamaları veya tek olaylar olabilen veya zamanla ''görünüşte'' rastgele bir şekilde evrimleşen ölçülen büyüklükler. Pek çok kez tekrarlanırsa, rastgele olaylar dizisi, üzerinde çalışılabilen ve tahmin edilebilen belirli istatistiksel modeller sergileyecektir.

** [[Kaçıran Akıl Yürütme|Kaçırıcı Akıl Yürütme]] veya [[En İyi Açıklamaya Çıkarım]] &#x2013; [[Charles Sanders Peirce]] tarafından açıklayıcı bir hipoteze ulaşma süreci olarak tanımlanan bir tür mantıksal çıkarım. Böylece, varsayımsal bir açıklama yapmak <math>a</math> fark edilen ilginç bir durumdan bir sonuç olarak <math>b</math> bir öncül olarak, <math>a</math>'nın doğru olabileceğini tahmin etmektir, çünkü o zaman <math>b</math> bir sorun haline gelebilir.<ref name="HL">Peirce, C. S. (1903), Harvard lectures on pragmatism, ''Collected Papers'' v. 5, [http://www.textlog.de/7664-2.html paragraphs 188–189].</ref>