'''Tatar Ramazan Sürgünde''', serinin ikinci ve son filmi. 1992 yapımı olan film, ilk film [[Tatar Ramazan (film)|Tatar Ramazan]]`'ın devamı niteliğindedir. Olaylar gene [[II. Dünya Savaşı]]`'nın sürdüğü 1942 yılında geçmektedir ve gene [[Cumhuriyet (gazete)|Cumhuriyet]] gazetesinin manşetleriyle açılır. "700 kasaba, 70 vilayet ve 7 düvelde namı söylendi" yazısıyla biter.
== Konusu ==
Tatar Ramazan sürgüne gelmeden ünü gelmiştir. Bütün hapishanede Tatar Ramazan`'ın adaleti koruyup kollayan, güçsüzü ezdirmeyen, mert biri olduğu konuşulmaktadır. Bütün cezaevi Tatar Ramazan`'ın gelişini merakla beklemektedir. Sonunda Ramazan gelir ve "''Merhaba yarenler, merhaba felaket arkadaşlarım''" diyerek hapishane ahalisiyle selamlaşır.
Elbette ki gene koğuş ağası Abdurrahman Çavuş ve yardımcısı Akseli Ali bu durumdan rahatsız olur. En başta Tatar ile iyi geçinmeye çalışırlar, diğer mahpusların üzerine gittikleri gibi gidemezler. Fakat Tatar Ramazan durumu Kirmastılı ile konuşarak anlar, fakat gene de kendini tutmaya çalışır. Bu arada sevgilisi Zeynep de Tatar`'ı görmek için hapishaneye gelir fakat Tatar o sırada "''Benim adım Tatar Ramazan, ben bu oyunu bozarım''!" diyerek müdürle takıştığından kapalıya atılmıştır. Zeynep de Tatar`'ı göremeyince deliye döner en sonunda hapishaneye girerek bağırmaya başlar. En sonunda Tatar da onu duyar ve tam konuşmaya başladıklarında üzerine gelen gardiyanlardan korkan Zeynep kendini yukarı kattan atar ve ölür.
Zeynep`'in ölümüyle artık Tatar`'ı durduracak bir şey kalmamıştır. Abdurrahman Çavuş`'da hapishane bahçesinde Tatar`'a meydan okumaktadır. Sonunda Tatar Ramazan, "''Gel dedin geldim, Abdurrahman Çavuş''" diyerek üstüne yürür Çavuş`'un. Bıçaklar çekilir ve sahne başlar. Bu sırada Kirmastılı Ağa, Aksekili'yi içeri kilitler ve Tatar Ramazan'ın Abdurrahman Çavuş'la tek başına dövüşmesini sağlar. Tatar Ramazan bir hamleyle Abdrruhman Çavuş`'u bıçaklar. Çavuş kanlar içinde yere düşer. O anda Tatar Ramazan etrafına dönerek yapılanların aslında mahpuslar için olduğunu söyler, herkes Ramazan`'a sahip çıkıp "Ben vurdum, biz vurduk" diyerek üstüne kapanır. Yönetim yukarıdan tehdit edip teslim olmasını ister. O arada elinde bıçağıyla Tatar Ramazan aradan çıkar ve şöyle der:
:* ''Burada vurulacak birisi vardı, onu da ben vurdum! Benim adım TATAR RAMAZAN gücün varsa gelip alsana!''
