Fin mitolojisi: Revizyonlar arasındaki fark

Fin halk inançlarının tarihte anıldığı ilk yer [[Lütercilik|Lüterci]] reformist Piskopos [[Mikael Agricola]]'nın (1510–1555) 1551'de yazdığı [[Zebur]]'un Fince çevirisidir.<ref name="pentikainen-1999-7">Pentikäinen, 1999, p. 7.</ref> Agricola, Karelya ve İsveç Finlandiyasındaki ilahlar hakkında kısa bir liste verdi (her bölgeye on ikişer ilah düşüyordu<ref name="pentikainen-1999-7"/><ref name="virtanen-18">Virtanen & Dubois, pp. 18.</ref>), her ilahın yanına farzedilen fonksiyonunu belirten kısa bir mısra da yazdı.<ref name="pentikainen-1999-7"/><ref name="pentikainen-1999-236">Pentikäinen, 1999, p. 236.</ref> (Kimi yorumculara göre İsveç Finlandiyasında sadece 11 ilah vardı. Şeytan olan ''Piru'' sayılmaz) Bu liste sebebiyle Agricola Fin ilahiyat tarihi araştırmalarının kurucusu sayılır.<ref name="pentikainen-1999-7"/><ref name="pentikainen-1999-235">Pentikäinen, 1999, p. 235.</ref> Sonraki araştırmacılar ve öğrenciler Agricola'nın listesini tarihi bir kaynak olarak çokça alıntıladı. Ancak 18. yüzyıl'da pek çok araştırmacı, Agricola'nın listesinde sunulan varlıkların tamamının tanrı olarak kabulünü eleştirmeye başladı.<ref name="pentikainen-1999-8">Pentikäinen, 1999, p. 8.</ref> Yapılan pek çok araştırma listedeki varlıkların birçoğunun tanrıdan ziyade yöresel koruyucu ruhlar, halk hikâyesi kahramanları, açıklayıcı mitler, yerel kahramanlar, yerel isimlerle anılan Hristiyan azizleri ve (hatta bir tanesinin) yöresel bir hasat bayramı olduğunu ortaya çıkardı.<ref name="talve-227">Talve, 1997, p. 227.</ref>