Resim: Revizyonlar arasındaki fark

 

==Teknikler==

Geleneksel yağlı boya boyama teknikleri genellikle sanatçının konuyu karakalem veya inceltilmiş boya ile tuvale çizmesiyle başlar. [[Yağlı boya]], boyayı daha ince, daha hızlı veya daha yavaş kuruması için genellikle keten tohumu yağı, sanatçı sınıfı [[mineral ispirto]] veya diğer çözücülerle karıştırılır. (Çözücüler boyadaki yağı incelttikleri için boya fırçalarını temizlemek için de kullanılabilirler.) Yağlı boya uygulamasının temel bir kuralı '[[fat over lean]]' (türkçe:'[[yağsız]]') dır yani her ek boya tabakası daha fazla uygun kurumaya izin vermek için aşağıdaki tabakadan daha fazla yağ içermelidir. Her ilave katman daha az yağ içeriyorsa son boya çatlar ve soyulur. Bu kural kalıcılığı sağlamaz; güçlü ve değişmez bir boya filmine yol açan yağın kalitesi ve türüdür.

 

 

==Malzemeler==

[[Keten tohumu yağı]] yaygın bir lif ürünü olan [[keten]] tohumundan gelir. [[Keten]], yağlı boya için bir "destek" (ilgili bölüme bakın) da keten bitkisinden gelmektedir. [[Aspir]] yağı veya [[ceviz]] veya [[haşhaş yağı]] bazen kurutmada keten tohumu yağından daha az "sarı" oldukları için beyaz gibi daha açık renklerin formülleştirilmesinde kullanılır ancak daha fazla kuruma gibi hafif dezavantajları vardır yavaş yavaş ve en güçlü boya filmini sağlamayabilir. Keten tohumu yağı sararma eğilimindedir ve rengin tonunu değiştirebilir.

 

 

==Yağlı boya için destekler==

 

En eski yağlı boya tabloların neredeyse tamamı ahşap üzerindeydi, bu tür bir desteğin eğilme eğilimi gösterse de birkaç ahşap parçasından yapılmış panel ile karmaşık ve oldukça pahalı bir süreçte hazırlanmış ve hazırlanmış olan ahşap üzerineydi. Paneller, ahşap üzerine birkaç büyük resim yapan [[Rubens]] de dahil olmak üzere 17. yüzyılda kullanılmaya devam edildi. İtalyan bölgesi sanatçıları 16. yüzyılın başlarında kısmen paneller kadar ağır olabilecek daha büyük resimler yapma isteğiyle [[tuval]]<nowiki/>e doğru ilerlediler. Yelken kanvası [[Venedik]] 'de yapıldı ve bu nedenle kolayca elde edilebilir ve tahtadan daha ucuzdur.

Modern akrilik "[[gesso]]" akrilik bağlayıcı ile [[titanyum dioksit]]'den yapılıır. Sıklıkla tuval üzerine kullanılırken gerçek gesso tuvale uygun değildir. Sanatçı, kuruduktan sonra her birini düzleştirerek birkaç kat gesso uygulayabilir. Akrilik gesso'nun zımparalanması çok zordur. Bir üretici "zımparalanabilir" bir akrilik gesso yapar ancak bu kanvas için değil yalnızca paneller için tasarlanmıştır. Gesso'yu belirli bir renk yapmak mümkündür ancak çoğu mağazadan satın alınan gesso beyazdır. Gesso tabakası kalınlığına bağlı olarak yağlı boyayı gözenekli yüzeye çekme eğiliminde olacaktır. Aşırı veya düzensiz gesso katmanları bazen boyadan farklı bir değişiklik olarak bitmiş resimlerin yüzeyinde görülebilir.

 

 

[[Linolyum]], [[panel boyama | ahşap panel]], [[kağıt]], [[kayrak]], [[preslenmiş ahşap]], [[Masonit]] ve [[Karton|karton]] kullanılmış, 16. yüzyıldan beri en popüler yüzey [[tuval]] olmuştur ancak birçok sanatçı 17. yüzyıl ve sonrasında panel kullanmıştır. Panel daha pahalıdır, daha ağırdır, taşınması daha zordur ve kötü koşullarda eğrilmeye veya parçalanmaya eğilimlidir. Ancak ince ayrıntılar için ahşap bir panelin mutlak sağlamlığının avantajı vardır.

 

==Proses==

Yağlı boya, [[pigment]] renklerin bir yağ ortamı ile karıştırılmasıyla yapılır. 19. yüzyıldan beri farklı ana renkler boyama başlamadan önce önceden hazırlanmış [[boya tüpü]]<nowiki/>nde satın alınır daha fazla renk tonları genellikle boyama işlemi devam ederken küçük miktarların birbirine karıştırılmasıyla elde edilir. Boyaları tutmak ve karıştırmak için geleneksel olarak elde tutulan ince bir ahşap tahta [[sanatçının paleti|sanatçı paleti]] kullanılır.

 

Sanatçı düz metal bıçak olan palet bıçağı ile de boya sürebilir. Gerektiğinde boyayı tuvalden çıkarmak için palet bıçağı da kullanılabilir. Boyayı sürmek veya çıkarmak için paçavra, süngerler ve pamuklu çubuklar gibi çeşitli alışılmadık araçlar kullanılabilir. Hatta bazı sanatçılar [[Parmak boyası|parmakları]] ile resim yapar.

 

Eski ustalar boyayı genellikle "sır, ingilizce:glazes" olarak bilinen katmanlar halinde uygularlardı bu da basitçe "dolaylı boyama" olarak adlandırılan bir yöntemdir. Bu yöntem ilk olarak [[yumurta tempera]] boyama tekniğinin uyarlanmasıyla mükemmelleştirildi ve Kuzey Avrupa'daki [[Erken Hollanda ressamı]] tarafından genellikle [[keten tohumu yağı]] içinde öğütülmüş pigmentlerle uygulandı. Bu yaklaşım modern zamanlarda "karma teknik" veya "karma yöntem" olarak adlandırılmıştır. İlk kat ([[alt boyama]]) serilir ve genellikle yumurta tempera veya terebentin ile inceltilmiş boya ile boyanır. Bu katman tuvali "tonlamaya" ve gesso'nun beyazını kaplamaya yardımcı olur. Birçok sanatçı kompozisyonu çizmek için bu katmanı kullanır. [[Fresk]] tekniğinde kullanılan "karikatürize etme" yöntemine göre bir avantaj olan bu ilk katman daha fazla ilerlemeden önce ayarlanabilir. Bu kat kuruduktan sonra sanatçı en karanlıktan en açık renge doğru çalışarak renk örneklerinden oluşan bir "mozaik" resim yaparak ilerler. Renklerin bordürleri "mozaik" tamamlandığında birbirine karıştırılır ve detaylar uygulanmadan önce kurumaya bırakılır.