Birinci Enternasyonal: Revizyonlar arasındaki fark

'''Uluslararası Emekçiler Birliği''', diğer ismiyle "Birinci Enternasyonal": işçi sınıfına ve sınıf çatışmasına dayanan, sol ideolojik çizgide siyasi partilerin ve sendikaların oluşturduğu, dünya işçileri arasındaki dayanışmayı temsil eden ilk büyük sosyalist örgüt.

 

 

Şiddetli reaksiyoner dönemin takip edeceği 1848 devrimleri sosyalist hareket açısından önemli bir aşamaydı. Devrimci hareketin ikinci en önemli aşaması yaklaşık yirmi yıl sonra 1864’de Uluslararası Emekçiler Birliği’nin kurulması ile başladı. Enternasyonal 1864 yılında işçilerin Londra’da Saint Martin Salonu’nda gerçekleştirdiği toplantıda kuruldu. İlk kongre 1866 yılında Cenevre’de düzenlendi. Başlangıçta örgütte ingiliz sendikalistler, anarşist ve sosyalist fransızlar ile cumhuriyetçi italyanlar bulunuyordu. Birliğin en güçlü döneminde 1.2 milyon üyeye sahip olduğu kabul edilmektedir.

 

 

Enternasyonal'in kuruluş amacı, Avrupa’da ve tüm dünyada işçi sınıfının ülke sınırlarını aşan siyasal örgütü olmaktı, bu amaçla örgüt işçilerin karşı karşıya olduğu ortak sorunların ve bunlara karşı ortak eylem kararlarının alındığı bir platform haline geldi.

1872 yılında, kurulduğundan beri Londra'da bulunan örgütün yönetim merkezi, New York'a taşındı. 1871 [[Paris Komünü]]'nün kurulmasına giden süreçte önemli bir faktör olarak gösterilen örgüt 1876 yılında kendini feshetti.

 

*Saint Martin’s Hall Buluşması, Londra, 1864

*Cenova Kongresi, 1866

*Lahey Kongresi, 1872

 

[[Kategori:Sosyalizm]]

[[Kategori:Komünizm]]

[[Kategori:Anarşizm]]

 

[[ast:Primer Internacional]]