II. Murşili: Revizyonlar arasındaki fark
| [kontrol edilmiş revizyon] | [kontrol edilmiş revizyon] |
İçerik silindi İçerik eklendi
k →Hükümdarlığı: Yazım ve noktalama düzenlemeleri |
|||
4. satır:
== Hükümdarlığı ==
Kardeşi II. Arnuvanda'nın babası gibi Hatti Ülkesi'ni saran veba yüzünden erken ölümünü dolayısıyla tahta çıkan II. Murşili, tahta çıktığında henüz 20 yaşındaydı. Ülkenin kuzeyinde bulunan [[Kaşkalar]] ve Güneybatı'da bulunan [[Arzava Krallığı|Arzawa Krallığı]] Murşili'nin gençliğinden fırsat bularak onunla dalga geçtiler. Murşili saldırıya geçmeden önce güç bulmak için Arinna'nın Güneş Tanrıçası'na dua etmeye gitti ve Tanrıçaya düşmanlarını şikayet etti.<ref name=":0">Ahmet Ünal, Hititler Devrinde Anadolu Cilt 2, syf.26</ref>
... Beni küçük gören ve her fırsatta senin topraklarını almak isteyen çevredeki düşman ülkeleri yok et...<ref>Ekrem Akurgal, Anadolu Kültür Tarihi, syf. 84</ref>
Murşili, saldırıya geçmeden önce düşmanlarının hakaretlerine ve kötü davranışlarına katlanmak zorunda kaldı çünkü veba salgını ülkenin kaynaklarını bitirmişti. Babası Şuppiluliuma döneminden beri baş komutan görevinde olan ve Arzawalılar hakkında tecrübesi bulunan [[Hannutti]]'nin ölmesi de kralı oldukça çaresiz bırakmıştı.<ref name=":0" /> Murşili, dua edip moral bulduktan sonra düşmanlarını yendi ve Hatti ülkesine yeni topraklar kattı.
10. satır:
Batı Anadolu yöresindeki küçük devletler, iyice başına buyruk hale gelmişlerdi. Arzawa kralı kendi ülkesine geçen Hitit uyruklarını geri vermek istemiyordu. Murşili ise sert bir mektup ile Arzawa'ya savaş açtı:
... Bana çocuk muamelesi yaptın, beni küçük gördün. Haydi öyleyse, şimdi savaşacağız...<ref>Ekrem Akurgal, Anadolu Kültür Tarihi, syf. 84-85</ref>
Arzawa'da bu mektuba farklı bakış açıları vardı. Kimi teslim olmak, kimi de savaşmak istiyordu. Sonunda Murşili Arzawa'ya saldırdı ve onları yendi. Teslim olan Arzawa beyleri bağışlandı. Murşili dönüşte birçok ganimet topladığını şöyle anlatır:
...Hattuşa beylerinin savaş birliklerinin ve araba askerlerinin getirdikleri (esirler) sayılacak gibi değildi...<ref>Ekrem Akurgal, Anadolu Kültür Tarihi, syf. 85</ref>
| |||