Vikipedi

Optik saydamlık ve yarı saydamlık: Revizyonlar arasındaki fark

Etkileşimli olarak geçmişe göz at
[kontrol edilmiş revizyon][kontrol edilmiş revizyon]
← Önceki sürümle aradaki farkSonraki sürümle aradaki fark →
İçerik silindi İçerik eklendi
GörselVikimetin
Khutuck Bot (mesaj | katkılar)
Botlar
1.111.422 değişiklik
k Bot v3: Kaynak ve içerik düzenleme (hata bildir)
1. satır:
[[Dosya:Dichroic filters.jpg|thumbküçükresim|sağ|Optiksel açıdan saydam maddeler kullanılarak oluşturulan [[Dichroic filtreler]]]]
 
Fiziğin [[optik]] alanında, '''geçirgenlik''' ( aynı zamanda bu terim için kolay geçirebilen ve saydam anlamları da kullanılmaktadır ) ışığın bir materyal üzerinden dağılmadan geçebilmesine olanak sağlayan fiziksel bir özelliktir. Makroskopik ( büyük ) ölçeklerde ( boyutların, [[foton]]ların sahip oldukları dalga boyundan çok daha fazla olduğu ), fotonların Snell kanununa göre hareket ettikleri söylenebilir. '''Yarı saydamlık''' ( yine makroskopik ölçeklerde ), geçirgenliğin içinde bulunan bir üst kümedir ve ışığın geçmesine izin verir ancak Snell kanununu takip etmek zorunda değildir. Fotonlar, kırınım işaretleri içinde herhangi bir değişim meydana geldiğinde her iki arayüzde de dağınım gösterebilirler. Diğer bir deyişle, yarı saydam bir ortam ışığın ulaşım yapmasına olanak sağlarken saydam olan bir ortam sadece ışığın geçişini onaylamakla kalmaz aynı zamanda görüntü oluşumuna da izin verir. Yarı saydamlığın karşıtı olan kavram [[opaklık]]tır ( ışık geçirmezlik ). Saydam yani geçirgen olan maddeler oldukça net görülen, tamamının tek bir renge sahip olduğu ya da her rengi içeren mükemmel bir spekturumu meydana getiren herhangi bir kombinasyona sahip olabilir.
9. satır:
Saydamlık, bu yapıya sahip olmayı başaran hayvanlar için neredeyse mükemmel bir [[kamuflaj]] sağlar. Bu durum, aydınlatmanın iyi olduğu ortamlardan çok loş ışık ve yoğun ( bulanık ) deniz suyunda daha kolay gerçekleşir. Birçok suda yaşamını sürdüren canlı, örnek olarak denizanaları, oldukça saydamdır.
 
[[Dosya:Opacity Translucency Transparency.svg|thumbküçükresim|250px|sağ|1. opaklık, 2. yarı saydamlık, ve 3. saydamlık karşılaştırmaları]]
 
==Katılardaki ışık dağınımı==
 
[[Dosya:Diffuse refl.gif|thumbküçükresim|sağ|250px|'''dağınık yansıma'''nın genel mekanizması]]
 
Dağınık yansıma olayı genellikle ışığın metalik ya da cam gibi özelliklere sahip olmayan katı maddelerin yüzeylerine çarptıktan sonra, maddenin içinde bulunan mikroskopik düzensizliklerin ortaya çıkardığı çoklu yansımalar ve pürüzlü durumda olan yüzeyi nedeni ile bütün yönlerde dağılım göstermesi sonucu oluşur ( örnekleri: [[polikristalin]] maddelerin tanecik sınırları ya da organik maddelerin hücre veya [[fiber]] sınırları verilebilir ). Dağınık yansıma, her yönde yansıyabilen açılar sayesinde karakterize olmaktadır. Çıplak gözle görülebilen nesnelerin çoğunun kimliği dağınık yansıma kullanılarak tespit edilebilir. Bu kavram için kullanılan bir başka adlandırma ise ışığın dağılımıdır. Nesnelerin yüzeyinde gerçekleşen ışık dağılımı, bizlerin başlıca fiziksel gözlem mekanizmasıdır.<ref name="z">{{Kitap kaynağı|yazar=Kerker, M.|başlık=The Scattering of Light|yayıncı=Academic, New York|yıl=1969}}</ref><ref name="y">{{Dergi kaynağı
21. satır:
|yıl=1926}}</ref>
Sıvılarda ve katılarda gerçekleşen ışık dağılımı, dağılan ışığın dalga boyuna bağlı olarak meydana gelir. Beyaz ışık kullanılarak oluşturulan uzaysal görünürlük ölçeğinin sınırları, ışık dalgasının frekansına ve dağınım merkezinin fiziksel boyutlarına ( ya da uzaysal ölçeğine ) bağlı olarak meydana gelmekteydi. Görünür ışık yarım bir mikrometre ( küçük ölçek, bir metrenin milyonda biri ) üzerindeki ölçek düzenindeki değerlerde bulunan herhangi bir dalga boyuna sahip olabilir. Dağınım merkezleri ( ya da parçacıkları ) ışık mikroskobunda doğrudan gözlemlenebilecek, yaklaşık bir mikrometre kadar küçük, bir yapıya sahiptir ( örnek: [[Brownian]] hareketi )<ref>{{Kitap kaynağı|yazar=van de Hulst, H.C.|başlık=Light scattering by small particles|konumyer=New York|yayıncı= Dover|yıl= 1981|isbn=0-486-64228-3}}</ref><ref>{{Kitap kaynağı|yazar=Bohren, C.F. and Huffmann, D.R.|başlık=Absorption and scattering of light by small particles|konumyer=New York|yayıncı= Wiley|yıl= 1983}}</ref>
 
==Katılarda ışığın soğurulması==
37. satır:
 
===Kızılötesi: Bağ dağılımı===
[[Dosya:1D normal modes (280 kB).gif|thumbküçükresim|250px|Kristalin katılardaki normal titreşim modları]]
 
Yoğunlaştırılmış maddelerdeki hareketin [[mekanik enerji]]sini depolayabilmek için kullanılan başlıca fiziksel mekanizma doğrudan ısı ya da termal enerjidir. Termal enerji kendini hareket enerjisi olarak gösterir. Bu yüzden ısı, atomik ve moleküler seviyelerdeki harekettir. [[Kristalin]] maddelerdeki başlıca hareket şekli titreşimdir. Verilen yakınlarında bulunan komşular tarafından etrafı çevrilmiş herhangi bir atom, kristalin yapı içindeki ortalama ya da kesin pozisyonda titreyecektir. İki boyutlu gerçekleşen bu titreme hareketi, bir saat pendulumunun salınım hareketiyle eşit değerdedir.
51. satır:
 
==Optik frekans yönlendiriciler==
[[Dosya:Optical-fibre.svg|thumbküçükresim|sağ|Çoklu modda bulunan optik fiberdeki ışık yayılımı]]
 
Optik açıdan geçirgen olan maddeler, belirli değerlerde dalga boyuna sahip gelen ışık dalgalarına bu madde tarafından verilen karşılığa odaklanır. Optik fiber, silindirik bir biçimde bulunan ve içe doğru gerçekleşen toplam [[yansıma]] süreci tarafından ışığın sahip olduğu eksen boyunca ışığı ileten dielektrik bir frekans yönlendiricidir.
58. satır:
==Kamuflaj olarak==
[[Dosya:Expl0469 - Flickr - NOAA Photo Library.jpg|thumbküçükresim|upright|Açık denizlerde bulunan birçok hayvan, ''[[Aurelia labiata]]'' denizanası gibi, oldukça saydamdır.]]
 
Yüzeye yakın alanlarda suya batmadan yüzebilen deniz hayvanlarının çoğu oldukça saydamdır ve bu durum onlara mükemmel bir kamuflaj yapma olanağı sağlar.<ref name=HerringTransparency>Herring, Peter (2002). ''The Biology of the Deep Ocean''. Oxford University Press. ISBN 978-0-19-854956-7. pp. 190–191.</ref> Ancak saydamlık, deniz suyundan kaynaklanan farklı kırıcılık endekslerine sahip maddelerden meydana gelen bedenler için çok zordur. Bazı deniz hayvanları, [[denizanası]] gibi, çoğu sudan meydana gelen [[jelatin]]den oluşmuş vücutlara sahiptir ve hücresiz bir vücut parçası olan kalın mesoglia’ları oldukça saydamdır. Ve bu özellik onlara batmayan uygun bir yapı kazandırır. Ancak bu durum bazı dezavantajlara da yol açar ve bunlardan biri de bu hayvanları kendi kas kütlelerinin taşıyabileceğinden daha ağır yapar, bu durum da onların yavaş yüzmelerine sebep olur. Sahip olunan bu büyük kamuflaj özelliği için hareket yeteneklerinden ödün vermeleri gerekmiştir.<ref name=HerringTransparency/> Karada, atmosfer ortamında saydam bir yapıya sahip olmak ise çok daha zordur ancak bunun bir örneği Güney Amerika’nın yağmur ormanlarında görülebilir. Burada yaşamlarını sürdüren cam kurbağaları saydam bir deriye ve solgun yeşilimsi uzuvlara sahiptir.<ref>{{Web kaynağı | soyadı = Naish | ad = D. | başlık = Green-boned glass frogs, monkey frogs, toothless toads | url = http://scienceblogs.com/tetrapodzoology/2007/11/09/green-boned-glass-frogs/ | eser = Tetrapod zoology | yayıncı = scienceblogs.com | erişimtarihi = 14 Şubat 2013 | arşivurl = https://web.archive.org/web/20160303172728/http://scienceblogs.com/tetrapodzoology/2007/11/09/green-boned-glass-frogs/ | arşivtarihi = 3 Mart 2016 | ölüurl = no hayır}}</ref>
 
==Ayrıca==
"https://tr.wikipedia.org/wiki/Optik_saydamlık_ve_yarı_saydamlık" sayfasından alınmıştır