Kloroflorokarbon gazları: Revizyonlar arasındaki fark

Kloroflorokarbonlar (CFCs), tüm ozon tüketen maddeler içerisinde en fazla kullanılandır. İlk olarak 1920'lerde sülfürdioksidi soğutucu bir gaz gibi kullanmak için geliştirildi. Zehirleyici olmamaları, yanıcı olmamaları, kararlı doğası, ısıyı emme etkinlikleri onları 20. yüzyılda özellikle soğutucu alanında bir numaralı seçenek yaptı. Bu yıllarla başlayarak atmosferdeki kloroflorokarbon miktarı artmaktadır. Ozon tabakasına verdiği zararlardan dolayı 1987 yılında genetiği [[Montreal|Montreal'de]] imzalanan bir protokol ile üretiminde sınırlandırma getirilmiştir. Bu kapsamda 1996 Ocak ayında yalnız astım ilaçları için gerekli küçük miktar kloroflorokarbon gazı dışında üretimi durdurulmuştur. Üretilmesi durdurulan kloroflorokarbon gazları yerine atmosferik ömrü daha az olan [[hidrofloroklorokarbon]] gazlarının kullanımı yaygınlaştırılmıştır. [[Hidroflorokarbon]] gazlarının ömürleri kloroflorokarbon gazlarına göre daha kısa olduğu için [[ozon tabakası]]na verdiği zarar daha azdır.<ref>{{Web kaynağı |url=http://yunus.hacettepe.edu.tr/~serdar/YASnda_CFC_Yasi_Kullanimi.pdf |başlık=Arşivlenmiş kopya |erişimtarihi=5 Ağustos 2014 |arşiv-urlarşivurl=https://web.archive.org/web/20140808043755/http://yunus.hacettepe.edu.tr/~serdar/YASnda_CFC_Yasi_Kullanimi.pdf |arşiv-tarihiarşivtarihi=8 Ağustos 2014 |ölüurl=evet }}</ref>