Uluslararası ilişkiler teorisi: Revizyonlar arasındaki fark

Devletlerin, demokrasi ve egemenliğin birleşmesi ile savaş olmadığı bir dünyaya adım atma öngörüleri Liberal Demokratik Barış teorisini ortaya çıkarmıştır. Liberallerin serbest piyasa ekonomisini ve demokrasiyi öne sürmesi, sadece devletlerarasındaki savaşlar için bir çözüm değil aynı zamanda iç savaş ya da etnik savaş için de bir çözüm yolu gibi gözükmektedir. İç savaşın nedenlerini açıklayamayan realist görüşlere karşı cevap niteliği yüksek olan bu kuram için, devletler demokrasiyi yerleştirme sürecinde sancılı bir dönem yaşayabilirler. Demokratikleşme yolunda isyan, çatışma ya da savaşlar yaşansa da sonucunda çoğunluğun hakim olduğu bir sistem kurulması öngörülmektedir. Liberal barış teorisinin demokrasi kadar köklü bir geçmişinin olmaması bu iki kavramın uyumlaştırılması sürecinde olumsuz etkiler yaratmıştır. Teoriye uygunluk ya da demokratik ülke kimliklerinin etiketlenmesi için kesin ve belirli deney yolları olmadığından genel bir tanım yapmak zordur. Liberal barış teorisi için; hegemon olan gücün bu teoriyi belirli bir politika haline dönüştürmesi sonrası, bu teorinin anayasada, kurumsal ilişkilerde ve sivil yaşamda uygulanması gerekmektedir. Demokrasi ve insan hakları gibi kavramların yayılması, kurumsal yapının sağlam bir şekilde yerleştirilmesi ve devletler arasındaki bütünleşme, anayasal hakların savunucularının varlığı gibi olgular teorinin olumlu uygulamalarındandır.<ref>{{Web kaynağı|url=https://www.kureselsiyaset.org/liberal-baris-teorisi/|başlık=Liberal Barış Teorisi|erişimtarihi=2020-11-22|tarih=2020-11-21|dil=tr|çalışma=Küresel Siyaset|ad=Cemile|soyadı=Yaşar}}</ref> Demokratik barış teorisi, liberal demokrasilerin hiçbir zaman (ya da neredeyse hiçbir zaman) birbirleri ile savaşmadığını ve aralarında az sayıda çatışma olduğunu söyler. Realist teoriler ve bu deneysel iddia şu an siyasal bilimlerdeki en büyük çekişmelerden biri iken, bu durum çelişkili görülebilir. Bugüne kadar demokratik barış teorisinde sayısız açıklama ortaya konmuştur. Demokrasilerin diplomasiyi, demokratik olmayanlardan çok daha farklı yönettiği [[:en:Never at War|Never at War]] kitabında da tartışılmıştır. (Neo)realistler, Liberaller ile teoride, devletin hükümetine zıt olarak, barış için yapısal sebeplerden bahsetmek konusunda fikir ayrılığı yaşarlar. Bir demokratik barış eleştirmeni olan Sebastian Rosato, Amerika'nın demokratik barışa meydan okumak için Soğuk Savaş zamanında Latin Amerika'daki sol eğilimli demokrasilere karşı olan tavrına dikkat çekiyor. Bir diğer argüman ise karşılıklı ekonomik bağlılığın, ticaret ortakları arasında bir savaş çıkarmasının çok uzak bir ihtimal olduğu yönündedir.<ref>{{dergi kaynağı|ad1=Dale|soyadı1=Copeland|başlık=Economic Interdependence and War: A Theory of Trade Expectations|dergi=International Security|tarih=1996|cilt=20|sayı=4|sayfalar=5-41}}</ref> Buna karşın realistler ise bu bağlılığın ortaklar arasında sorun çıkma ihtimalini azaltmaktansa arttıracağına savunurlar.