Düğün: Revizyonlar arasındaki fark
| [kontrol edilmiş revizyon] | [kontrol edilmemiş revizyon] |
İçerik silindi İçerik eklendi
yeni bilgiler ekledim Etiketler: Geri alındı Görsel Düzenleyici |
|||
3. satır:
[[Dünya]]'nın her yerinde, farklı [[kültür]]lerde farklı şekilde gerçekleşir. Hep aynı kalan en önemli noktaları, çiftin artık birbirlerine ait olduğunu gösteren sembollerin önemli bir rol oynamasıdır. Ayrıca çiftin velilerinin, bu beraberlik ile memnun olduklarını göstermeleri de çoğu kültürde önemlidir.
== Eski Türklerde Evlilik ==
Kadim Türk Kültüründe, gençler karşılıklı niyetlerini belli ettikten sonra kız isteme faslına geçilirdi. Erkek tarafının kızı alabilmesi için kızın babasına para veya hayvan vermesi gerekirdi. "Kalın" ve "kalınlık" olarak adlandırılan bu gelenek, bir güvence bedeli olarak görülürdü. Kalın geleneği Türklerde çok erken çağlardan beri uygulanan bir gelenek olmuştur.
Düğünlerin törenselliği tüm kültürlerde ortak bir özelliktir. Aile kurmak, her toplumda bir törensellikle yapıldığı gibi, kadim Türk toplumlarında da pek çok özgün gelenekler ortaya çıkmıştır. Örneğin İslâm Öncesi Türk Toplumlarında da bekârete büyük bir önem verilmiş ve bakire kızlara “kapaklığ” (kapalı kız) denilmiştir
Dışarıda evin erkeğinin sözü geçerken, Orta Asya Türk Toplumları’nda evin sahibi kadın sayılmış ve ev kadınları için eve sahip olmalarını belirten “evci” ifadesi kullanılmıştır. Ayrıca Köktürkler’de kadınlar “eş” olarak anılmıştır (4) ki, bu tabir eş-itlik ilkesinin de uygulandığını kanıtlar niteliktedir.
Elbette her Türk boyunda aynı görüş ve gelenekler uygulanmamıştır. Sözgelimi daha evvel ele aldığımız Kırgız Türkleri’nde kız kaçırma geleneği çok yaygınken ve kaçırılan kız, mutlaka kendisini kaçıranla evlendirilirken, Türkistan’da görücü usulü diyebileceğimiz yöntem uygulanmıştır.
Buna göre bir kıza talip olan kişi, önceden haber vererek 4 er olarak o kızın ailesinin kapısını çalar, kız babası onları kapıda karşılar, onlara misafir ekmeği ikram edilir ve eğer ailenin kızı vermeye gönlü varsa, damat adayının boynuna kız babası tarafından bir yazma takılırdı. Bu gelenek, hiç şüphesiz o kızın sorumluluğunun babanın omzundan, damadın omzuna geçtiğini gösteren bir sembol olmuştur.
Dahası, kız tarafı sonra bu yazmayı geri almak ister ve damat onu geri vermemek için herkese para dağıtırdı ki, bu gelenek günümüzde makasın kesmemesi, çeyiz sandığının üzerine oturulması gibi pek çok gelenekle örtüşmektedir.
Kız ve erkek, tuzlu suyla ıslatılmış ekmeği beraber yiyerek, bir anlamda hayattaki tüm acılara birlikte katlanacakları sözünü verir ve kız, atlı bir alay ile damat evine şenliklerle gönderilirdi. Eve gidildiğinde de kız, kesinlikle eşiğe basamaz, kucakta eve sokulur –ki bu gelenek çok uzun yüzyıllar devam etmiştir- ve gelin ile güvey üç gün boyunca aynı evde birbirlerinden uzak kaldıktan sonra, üçüncü gün damat, geline bir hediye –yüzgörümlüğü- vererek onun yüzünü açabilmiştir.
Bu durum, hiç şüphesiz gelin ve damadın birbirlerinin kıymetlerini bilmeleri için uygulanan bir gelenektir.
== Modern Türk Düğünleri ==
20.yy'dan itibaren Türk Düğünleri apartman hayatının değiştirdiği yaşam standartları sebebiyle düğün salonlarına taşınmıştır. Genelde [http://salonada.com/ bir plaza katında düğün salonu] veya bir binanın bodrum katında olan düğün salonları geniş açıklı, sahnesi olan bir yerdir. Misafirler toplanır düğün salonda yapılır. Bu günümüzde evlenmek için en ekonomik yoldur. Maddi durumu iyi olan çiftler ise daha lüks sahil restoranların, yalılarda, kır evlerinde düğünler yapabilmektedir. Hatta yurt dışında düğün yapanlar bile vardır ki misafirlerin hepsini uçak ile düğüne getirenler bile mevcuttur.
== Ayrıca bakınız ==
| |||