Beni Kureyza Muharebesi: Revizyonlar arasındaki fark

Beni Kureyza Muharebesi veya Gazvesi; İslam Peygamberi [[Muhammed|Muhammet bin Abdullah]]'ın güçleri ile [[Medine]]<nowiki/>li [[Beni Kurayza|Benî Kurayza]] (Kurayzaoğulları) kabilesinin güçleri arasında geçen savaştır.

[[Medine]]’deBenî Kaynuka ve Benî Nadîr kabilelerinin sürgün edilmesinden sonra Medine’de kalan son [[Yahudiler|Yahudi]] kabilesi Benî Kurayza, Medine Antlaşması'na göre şehri birlikte savunmaya katılması gerektiği halde [[Hendek Savaşı]]'nda bu yükümlülüğünü yerine getirmemiş, bazı kaynaklara göre de karşı taraf ile hareket etmişlerdi. Buna ilaveten Medine’den sürgün edildikten sonra [[Hayber Kalesi]]'ne yerleşen [[Benî Nadir|Benî Nadîr]] kabilesiyle ittifak kurmuştu. Peygamber, Hendek Savaşı'nın ardından miladi 15 Nisan 627 tarihinde kendisine bağlı güçlere silahlarını bırakmamalarını ve o günkü ikindi namazını Benî Kurayza topraklarında kılmalarını emretti.<ref>Taberi, M. C. Taberi Tarihi, Cilt II, s. 491.</ref> Kendisi de zırhını giyip silahlarını kuşanarak oraya gitti. Kabilenin yaşadığı alanın önünde mevzilenen [[Müslüman]] güçler; düşmanlarından olmalarını ve ardından da kalelerinden inerek teslim olmalarını talep etti. İstekleri Yahudiler tarafından reddedilince savaş başladı.<ref name=":0">AVCI, C. (2018). İslam Tarihi ve Medeniyeti I, Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Yayınları.</ref>

Müslümanlar 3.000 piyade ve 36 süvariden oluşurken, Benî Kurayza güçlerinin (400-900 arasında verilen sayılar olmakla birlikte) 600-700 arasında olduğu düşünülmektedir. Karşılıklı ok ve taş atışlarıyla on beş veya yirmi beş gün devam eden kuşatmadan sonra kaynağı tükenmeye başlayan kabile, önce mal ve silâhlarını bırakıp birer deve yükü eşya ile Medine’den ayrılmayı önerdilerse de Peygamber bunu kabul etmedi ve sadece kayıtsız şartsız teslim olabileceklerini söyledi. Başlarına gelecekleri anlayan kabilenin ileri gelenleri, bir süre daha beklenen Benî Nadîr'in yardımının gelmeyeceğini anlayınca aman dileyerek koşulsuz şartsız teslim olmak istediler. Daha önce Hazreclilerin, müttefikleri Benî Kaynukā‘ Yahudileri için aracı olup onları ölüm cezasından kurtardıklarını dikkate alarak Evsliler de Peygamber’e gelip ondan müttefikleri Benî Kurayza’ya iyi davranılmasını istediler. Bu durumda eski dost ve müttefikleri olan [[Evs Kabilesi]]'nden [[Sa'd bin Muâz|Sa’d bin Muâz]]’ın’ı hakem ilan ederek vereceği hükme razı olup tamamen teslim oldular.<ref>Efendioğlu, M. (2008). İslam Ansiklopedisi içinde "Sa‘d b. Muâz", C. 26maddesi, Ankara: Türkiye Diyanet Vakfı Yayınları, C. 35, s. 43274.</ref>

Sa’d bin Muâz, muhtemelen Peygamber'in telkiniyle; savaşacak güçte olanların öldürülmesine, kadın ve çocukların esir edilerek Müslümanlar arasında paylaştırılmasına, mallarının ganimet olarak alınmasına karar verildi. Peygamber, hem ihanetin cezasının ölüm olduğunu bildiren Yahudilerin kutsal kitabı [[Tevrat]]’a uygun olan ([[Tesniye]], XX/10-15) hem de Kuran'ın "bozguncular" için öngördüğü ayetlere ([[Maide Suresi|Mâide]] 5/33-34) uygun olarak bu kararı uyguladıuygulandı. Böylece İslam güçlerinin gerçekleştirdiği ilk Yahudi katliamı yaşandı. Daha önce ilk olarak [[Benî Kaynuka]] Kabilesi için yaklaşık 700 kişinin idamını emretmişse de sonradan araya giren [[Abdullah bin Übey bin Selûl]] sayesinde katliam gerçekleşmedi. Ancak bu sefer Medine'nin pazar yerinde hendekler kazdırıldı ve hendek içinde 800 kadar yetişkin Yahudi erkeğin [[Baş kesme|kafaları kesilmek suretiyle]] ilk toplu [[Îdam|idam]]<nowiki/>ı gerçekleştirildi. Bu işlem yaklaşık üç veya dört gün sürdü.<ref name=":0" /><ref>Taberi, M. C. Taberi Tarihi, Cilt II, s. 500.</ref> Sadece kuşatma sırasında İslâm’ı seçen dört savaşçı ise idamdan kurtulmuştur.

İdam kararının Peygamber tarafından verilmiş olması muhtemeldir. Arap geleneklerine göre hoş ve mertçe kabul edilmeyen Hendek Savaşı'ndanndaki savunmadan sonra Peygamber'in gücü hakkında bazı dedikodularsöylentiler yayılmaya başlamış, düşmanlarını güçlü birkarşıtlarının konumaelini yerleştirmişgüçlendirmiş, hatta bazı destekçilerini de kaybetmiştir. BunlarınSöylentilerin önünü almak ve bir güç gösterisi sergilemek maksadıyla bu cezanın verildiği düşünülmektedir.