== II. Mahmut ve Abdülmecit döneminde yapılan hükûmet reformları ==
1826 yılından sonra Bab-ı Ali artık Sadrazam'ın özel ikâmetgâhı olmaktan çıktı ve bir devlet dairesi haline geldi<ref>[{{Web kaynağı |url=http://dergiler.ankara.edu.tr/dergiler/19/1152/13546.pdf |başlık=Osmanlı Devleti'nde Islahat Hareketleri ve Batı Medeniyetlerine Giriş Gayretleri (1700-1839), Mehmet Karagöz, Ankara Üniversitesi Osmanlı Tarihi Araştırma ve Uygulama Merkezi Dergisi, Sayı: 6 Sayfa: 173-194, 1995] |erişimtarihi=29 Eylül 2011 |arşiv-url=https://web.archive.org/web/20111216011625/http://dergiler.ankara.edu.tr/dergiler/19/1152/13546.pdf |arşiv-tarihi=16 Aralık 2011 |ölüurl=yes }}</ref>. Devletin önemli kurumları devletin Nişancı ve Reis-ül Küttab yüksek kademedeki devlet görevlilerinin şahsına dayanmak yerine kalıcı kurumlar haline getirildi. Bu kurumlara Nezaret (Nazırlık yani Bakanlık) adı verildi ve hükûmet nazırları (yani bakanlar) bu kurumları yöneten kişiler haline geldi. Hükûmet nazırlarının belirli aralıklarla yaptığı toplantılara ise Heyet-i Vükela (yani Bakanlar Kurulu) adı verilmeye başladı. Böylece artık batı anlamında Başbakan ve Bakanlar Kurulu'na dayalı bir hükûmet sistemi oluşturulmuş oldu.
