Guria isyanı (1841): Revizyonlar arasındaki fark

|savaşan1 = {{flagbayraksimge|Russian Empire}} [[Rus İmparatorluğu]]

|komutan1 = {{flagiconbayraksimge|Russian Empire}} Colonel Aleksey Brusilov<br>{{flagiconbayraksimge|Russian Empire}} Colonel Moisey Argutinsky-Dolgorukov<br>{{flagiconbayraksimge|Russian Empire}} David Dadiani

Mayıs 1841'de vergi tahsilatları başladığında [[Lançhuti]] topluluğunun köylüleri direndi ve 22 Mayıs 1841'de silah kullandı. Kargaşalar tüm Guria'ya yayıldı ve kısa süre sonra isyancıların saflarında yaklaşık 7.200 erkek vardı. Eyaletteki en sağlam noktaların kontrolünü ele geçirdiler ve [[Kutaisi]] şehrine giden yolları kapattılar. 9 Ağustos 1841'de Abes Bolkvadze başkanlığındaki isyancılar, Gogoreti'de Albay Brusilov'un Rus birlikleriyle çatışarak onlara ağır kayıplar verdiler ve Brusilov'u geri çekilmeye zorladılar. O ay iki kez Gurialılar, Guria'nın ana kenti ve Rusların kalan son karakolu olan [[Ozurgeti|Ozurgeti'yi]] almayı denediler ancak başarısız oldular. İsyancı saflarındaki hoşnutsuzluk, en önemlisi Prens David Gugunava olmak üzere birçok asil müttefikin taraf değiştirmesine yol açtı. Sonunda 5 Eylül'de Albay Moisey Argutinsky-Dolgorukov komutasındaki 2.500 kadar normal Rus askeri -Rus yanlısı soyluların sağladığı gönüllü birliklerin yardımıyla- isyancılara saldırdı ve onları mağlup ederek 60'tan fazla kişiyi öldürdü. Eylül sonunda Guria yine sakin ve Rus kontrolü altındaydı, ancak hükûmet nakit olarak vergi toplamak için çaba göstermedi. 1842'de, [[Sibirya|Sibirya'ya]] sürgün edilen Prens Ambako Shalikashvili dışında tutuklanan isyancı liderlerin çoğu serbest bırakıldı.<ref name="MERSH13">{{Kitap kaynağı |başlık=The Modern Encyclopedia of Russian and Soviet History, Volume 13 |kısım=Guria Uprising of 1841 |tarih=1976 |sayfa=201 |yayıncı=Academic International Press |isbn=0-87569-064-5 |editor2editör2-firstad=Joseph L. |editor2editör2-lastsoyadı=Wieczynski}}</ref> 1901'de yayımlanan bir Rus kaynağına göre, isyandaki en az 32 Rus öldürüldü, 115 kişi yaralandı ve 17 kişi esir alındı.<ref>{{İn lang|ru}} Гизетти А. Л. (1901). Сборник сведений о потерях Кавказских войск во время войн Кавказско-горской, персидских, турецких и в Закаспийском крае: 1801–1885/Под ред. В. А. Потто. С. 58.</ref>