Krasnodar Krayı: Revizyonlar arasındaki fark

 

== Tarih ==

* Ruslar, 1774 sonrasında, hiçbir kural tanımadan,hukuken Kırım Devleti'ne ait olan bir bölgede, yani Kuban Irmağının kuzeyi boyunca Karadeniz'e doğru uzanan ve üzerinde kale, karakol ve gözetleme kuleleri bulunan bir müstahkem hat kurdular. Hemen ardından 1783'te Kuban'ın kuzeyini, Kırım ile birlikte [[Rus İmparatorluğu'nun Kırım'ı ilhakı|ilhak ettiler]], Temmuz 1783'te yerli nüfusu kuzeydeki Ural bölgesine sürme kararını uygulamaya koydular. Bunun üzerine [[Nogaylar]] ayaklandılar. Ama Ruslar yerli halka etnik temizlik uyguladılar. Buralarda tek bir Nogay ve Adıge nüfus bile bırakmadılar, dahası güneye, Çerkesya'ya sığınanları da, Kuban ve Laba ırmaklarını geçip izlediler ve ele geçirdiklerini ayrımsız öldürdüler. Güvenlik gerekçesiyle Kuban'ın kuzeyi 10 yıl boyunca boş tutulduktan sonra, 1792'de, Çariçe II. Katerina tarafından [[Kazaklar (Slav)|Kazak (Slav)]] yerleşimine tahsis edildi ve 1793'te Yekaterinodar kalesi (şimdiki Krasnodar'ın yerinde) kuruldu. Bu topraklara topluluklar halinde gelen ve toprağı bölüşen Karadeniz Kazakları yerleştirildi (2).

* 1783'ten sonra, sıra Adıgelere, yani Bağımsız [[Çerkesya]]'ya gelmişti. Kuzeyde Kuban Irmağı ağzından güneyde Bzıb (Adıgece: Psıb) Irmağı ağzına ya da şimdiki Pitsunda'ya değin Karadeniz kıyıları boyunca ve Kuban Irmağının güney havzasına yayılmış olan 2 milyon nüfuslu Adıgelerin inatçı direnişi, 1864'te sona erdi (3). Ancak Karadeniz kıyısındaki dağlarda barınan Adıge [[Hak'uç]] (Хьак1уцу) topluluğu Ruslara boyun eğmedi ve direnişini 1870'li yıllara, yok edilmelerine değin sürdürdü. 1779 -1864 yılları arasında Çerkesler, dış yardım arama amaçlı diplomatik çalışmalarda bulundular (4). Ayrıca Adıge kıyıları savunmasına bir Adıge Filosu da katılmıştı (5). Ama, tüm bu çabalara karşın, Rus yayılması durdurulamadı, bütün bir Çerkesya işgal edildi. Ruslar 21 Mayıs 1864'te [[Kbaada]] Yaylasında bir askeri tören ve dini ayin düzenleyerek, zaferlerini kutladılar (6). 1864'te Adıgelerin içinden 80 bin (7) kadarının (tüm nüfusun % 4 kadarı; Adıge tarihçilerinden Хъоткъо Самир/Samir Hotko'ya göre ise 1865'te 51 bin nüfusun) Orta Kuban ve Orta Laba ırmakları solundaki yerlere yerleşmek koşuluyla kalmasına izin verildi. 1864'te 1 milyonu aşkın bir Çerkes nüfusunun yaşadığı ve Ruslarca yeni ele geçirilen son Çerkesya toprakları ise, son bireyine değin Çerkes (Adıge) nüfusundan arındırıldı, direnenler yok edildi. Daha sonra,1857-1859 tarihlerinde Rusların eline geçmiş olan ve sıkı bir biçimde denetlenen bir bölgeye yerleştirilen ya da o yerde kalmasına izin verilen söz konusu 80 bin ya da 51 bin Adıge'nin de çoğu, 1864 ülke dışına sürülen Adıgeler gibi, ikinci kez sürülerek, Türkiye'ye göç etmek (deportasyon) zorunda bırakıldı. Sonunda, [[Adige]] nüfusu, 1897'de, 200 bine doğru yükselecek yerde, 30 bin dolayına düşmüştü.