Goeben ve Breslau'nun takibi: Revizyonlar arasındaki fark

[kontrol edilmiş revizyon][kontrol edilmemiş revizyon]
İçerik silindi İçerik eklendi
k →‎Kaynakça: düzeltme AWB ile
33. satır:
== Arka plan ==
=== Almanya ===
Ekim 1912'de başlayan [[Birinci Balkan Savaşı]]'nın ardından Kasım ayında Alman Genelkurmay Başkanlığı, Almanya'ya Akdeniz'de güç yansıtma yeteneği kazandırmak için bir Akdeniz filosuna ihtiyaç duyulduğunu belirlemişti. Bu esnada Osmanlı İmparatorluğuOmparatorluğu, İstanbul'a yaklaşan Bulgar ordusunun şehri ele geçirmesi ve Bulgarlarla dost olan Rusların İstanbul'a gelmesine yol açması riskine karşı [[Berlin Antlaşması (1878)|1878 Berlin Kongresi]]'nde yer alan devletlerin gemilerinden oluşan uluslararası bir filonun yardımını istedi. Rusya dahil dokuz devlet bu istek üzerine kendi çıkarlarını korumak üzere gemilerini göndereceğini açıkladı. [[Alfred von Tirpitz|Amiral Tirpitz]] Almanya'nın en yeni gemileri olan ve deniz denemelerinde bulunan zırhlı muharebe kruvazörü ''Goeben'' ile deneme seferlerini yeni bitiren hafif kruvazör ''Breslau''{{'}}nun İstanbul'a gönderilmesini, bu sayede hem gemilerin tecrübe seferlerinin tamamlanmasını hem de Almanya'nın güç gösterisinde bulunmasını önerdi. Öneriyi kabul eden [[II. Wilhelm|Kayzer Wilhelm]]'in emriyle ''Breslau'' 5 Kasım'da [[Kiel]]'den, ''Goeben'' ise 6 Kasım'da [[Wilhelmshaven]]'den İstanbul'a doğru yola çıktı. Gemiler 15 Kasım 1912’de İstanbul'a vardı. Bulgar kuvvetlerinin [[Çatalca]]'ya dek gelmesine rağmen Osmanlı ordusu İstanbul'u korumayı başardı. Uluslararası filo yeni yıla dek İstanbul'da kaldı.{{sfn|Staff|2006|s=18}}{{sfn|Van Der Vat|2000|ss=31-33}}
 
Alman donanması, Uzak Doğu'daki kolonilerini koruyan filosu ve çeşitli görevlerde yer alan birkaç hafif kruvazör dışında genel olarak Alman sularında konuşlanmıştı. Almanların Akdeniz'de küçük bir deniz gücü bulundurmaları Britanya ve Fransa için çok kayda değer bir durum değildi; bu devletlerin Akdeniz'deki odak noktası İtalya ve Avusturya-Macaristan donanmalarıydı. Britanya ile Fransa'nın 10 Şubat 1913'teki anlaşmalarına göre Akdeniz'i koruma sorumluluğu ağırlıklı olarak Fransızlara düşerken, Britanyalılar Manş Denizi ve Fransa'nın Atlas Okyanusu kıyılarını Alman güçlerine karşı koruyacaktı.{{sfn|Van Der Vat|2000|ss=33-34}} Fransızlar Akdeniz'de İtalya'nın batısı, Britanyalılar ise doğusundan sorumluyken, gereken durumlarda Britanya gemileri Fransız komutasına girecek; ayrıca her iki ülke savaş durumnda birbirlerinin deniz üslerini kullanabilecekti.{{sfn|Van Der Vat|2000|ss=36-37}}