Lübnan İç Savaşı: Revizyonlar arasındaki fark

İki taraf da kendi çıkar çatışmalarını ortadan kaldıramadıklarından, önceleri kendilerini korumak amacıyla, sonraları olaylar tırmandıkça daha çok bir orduya benzeyen [[milis]]ler oluşturmaya başladılar. Bu durum hızlı bir şekilde merkezi hükûmetin otoritesini sarsmaya başladı. Hükûmetin düzen sağlamaya çalışması da [[Lübnan Ordusu]]'nun yapısı gereği engellendi. [[Orta Doğu]]'nun en küçük ordusu olması sebebiyle belli oranlardaki dinlere mensup kişilerden meydana geliyordu. Üyeler çeşitli mezheplere bağlı milisler karşısında eksik kaldıkça, ne ordudaki militan grupları içinde barındırabildi, ne [[FKÖ]]'nde söz sahibi olabildi, ne de yabancıların gizlice içine sızmasını görebildi. Ayrıca hükûmette ve yüksek rütbeli subaylar içinde çoğunluğun Hristiyanlar olmasından dolayı Müslümanlar arasında, ordu da dahil olmak üzere, merkezi otoritelere güven çok azdı. Lübnan Ordusunun parçalanması kaçınılmaz şekilde Müslüman kaçaklar tarafından başlatılmış ve artık Maruni generallerden emir almayacaklarını ilan etmişlerdir.

Bunun örnekleri [[Lübnan Komünist Partisi]] (LCP) ve daha radikal ve bağımsız olan [[Komünist Eylem Örgütü]] (COA)'ydü. Bir başka belirgin örnek ise [[Lübnan]] milliyetçiliğine ve pan-arabizme ek olarak "Büyük Suriye" düşüncesini benimseyen [[Suriye Sosyalist Milliyetçi Partisi]](SSNP)'ydi. SSNP, ideolojik olarak [[Beşşar Esad]]'in [[Baas Partisi]]'ni desteklemese de çoğunlukla [[Suriye]] hükûmeti destekliydi. Hatta şu anda bile SSNP Baas Partisi'ne karşıdır.{{kaynak belirt}}. İki [[Baas Partisi]]ne mensup grup da savaşın içine girdiler.