Süpersicim teorisi: Revizyonlar arasındaki fark

'''Süpersicim kuramı''' [[Temel parçacık|parçacıklar]]ı ve [[temel kuvvetler]]i çok küçük [[süpersimetri]]k sicimlerin titreşimleri şeklinde modelleyerek onları tek bir kuramda anlatmayı amaçlayan bir denemedir. [[Kuram]], [[kuantum kütleçekimkütle çekim]] kuramları arasında en umut verici olanlardan biri olarak düşünülür. [[Süpersicim]] kuramı, süpersimetrik sicim kuramı için bir stenodur çünkü [[bozonik sicim kuramı]]ndan farklı olarak o sicim kuramının [[fermiyon]]ları ve süpersimetriyi birleştiren bir versiyonudur.

[[Kuramsal fizik|Kuramsal fiziğin]] en temel problemi [[kütleçekimkütle çekim]]i tanımlayan ve onu büyük ölçekli yapılara ([[yıldız]]lar, [[galaksi]]ler) uygulayan [[genel görelilik]] ile atomik ölçekte etki yapan diğer üç temel kuvveti tanımlayan [[kuantum mekaniği]] arasındaki uyumu sağlamaktır..

Bir kuvvetin kuantum alan kuramının gelişmesi değişmez bir şekilde sonsuz olasılıkla sonuçlanır. Fizikçiler bu sonsuzlukları bertaraf etmek için üç temel kuvvette ([[elektromanyetik]], [[güçlü nükleer kuvvet]] ve [[zayıf nükleer kuvvet]]) işe yarayan ancak kütleçekimdekütle çekimde yaramayan matematiksel teknikler ([[renormalizasyon]]) geliştirdiler. Bu yüzden kütleçekiminkütle çekimin kuantum kuramının gelişmesi diğer kuvvetler için kullanılandan farklı bir yolla olmalıdır.

Kuramın esası [[rezonans (fizik)|rezonans]] frekansında titreşen [[Planck uzunluğu]]ndaki (yaklaşık 10⁻³³ m) sicimlerdir. Kuramdaki her sicim eşit rezonansa veya harmoniğe sahiptir. Farklı harmonikler farklı kuvvetleri belirtir. Bir sicimdeki stres [[Planck kuvveti]] türündedir (10⁴⁴ newton). [[Graviton]] ([[kütleçekimkütle çekim kuvveti]]nin henüz kuramsal olan ayar parçacığı) bu kuramla dalga genliği sıfır olan bir sicim olarak öngörülür.