Atina: Revizyonlar arasındaki fark

 

Atina, [[Yunan Bağımsızlık Savaşı]] sırasında tümüyle boşaltılmıştı. 1833'te yalnızca [[Akropolis]]'in kuzeyindeki küçük, dağınık evlerde 4 bin dolayında Atinalı vardı. [[Bavyera]]'dan [[Yunanistan]]'a kral olarak getirilen 18 yaşındaki [[Otto (Yunanistan)|Otho]], kentin iki katlı tek taş yapısında oturmak zorunda kalmıştı. Otho [[Almanlar|Alman]] [[mimar]]lara bir saray yaptırdı. Sarayın aşağısında geniş bir bahçe alan (Sintagma Meydanı) düzenlendi. [[Victoria devri|Victoria dönemi]] [[Londra]]'sında egemen olan mimarlık üslubunda binalar yapıldı. Buna Atina'da Otho üslubu denmektedir. Bu dönemde yeni başkentin yıllık büyüme hızı yüzde 7'ye ulaştı. Nüfusu 1907'de 167,479 oldu. Omonia Meydanı'nın açılmasını, Atina-[[Pire (şehir)|Pire]] demiryolunun yapımı izledi. Sarayın Alman mimarlarının yaptıkları Atina Akademisi, Atina Üniversitesi ve Ulusal Kitaplık binaları [[Yunan Canlandırmacılığı]] üslubundadır.

Atina'nın düzenli gelişimi 1920'lerde [[Türkiye]]'yle Yunanistan arasındaki [[Ahali Mübadelesi]]'yle altüst oldu. 1 milyonu aşkın [[Rum]] Anadolu'dan Yunanistan'a göç etti. Yeni gelenler Atina ve Pire'nin çevresinde gecekondu bölgeleri oluşturdular. Nüfusu 473 binden 718 bine çıkan kent güneyde Pire'ye, kuzeyde Kifisia köyüne doğru büyümeye başladı. 1940'larda [[Nazi Almanyası|Alman]] işgali sırasında kent bakımsız ve harap kaldı. Atina'da 1941-1942 ve 1942-1943 yılının kış ayında 100.000'den fazla insan açlıktan öldü. İşgalin sona ermesiyle başlayan iç savaş boyunca da kentin bu durumu sürdü. Yunanistan'da 1944-1949 yılında İç Savaş başkenti sarstı. 3 Aralık 1944'te polis tarafından Syntagma Meydanı'na kitlesel bir gösteri oldu. ELAS birimleri polis karakolları saldırıya uğradı ve İngiliz kuvvetleri sokak savaşlarında savaştı.