Bu sayede Vaublanc, (bir ilk olma şartıyla krala boyun eğdirmesiyle), mecliste büyük sükse yaptı. Bu anekdot meşruti erkin değişimini de haber veriyordu: Meclis, yasama gücünü temsil etmiş, yürütmenin nüfuzunu XVI. Louis'nin elinden almıştı; XVI. Louis artık sadece ''"Fransızlar'ın Kralı"''ydı.
745 meclis üyesinden, 263 kişi ile birlikte Vaublanc, anayasal monarşist parti bünyesinde yer alarak, '''"Club des Feuillants"''''a üye oldu. ''Barnave'' ve ''Lameth'''nin gidişiyle, Jacques Claude Beugnot, Mathieu Dumas ve François Jaucourt ile beraber, liderlik pozisyonuna yükseldi. Devrimci hükümetlere sert muhalefet sergileyerek krala bağlılığı ile dikkatleri üzerine topladı. Sert muhalefeti; inatçı din adamları, göçmenlerin mallarına el koyan kanunlar, Avignon Katliamı'na (Maasacre d'Avignon) kadar varıyordu. Tartışmalar giderek sertleşiyordu. Tartışmalara katılan kalabalık, Charles de Lacretelle gibi meslektaşlarına olduğu gibi Vaublanc'na da sıklıkla ''"A la lanterne!"'' diye bağırıyorlardı. Kendisine düşman olan Yasama Meclisi'nden meslektaşı Nicholas de Condorcet Vaublanc için; «''Bütün meclislerde böyle gereksiz saçmalıklarla etki yaratan boş kafalı, çığırtkan konuşmacılar oluyor''» diyordu. Brissot da ona « ''Çiftmeclisçilerin şefi'' » adını takmıştı.
