1514'te [[Çaldıran Muharebesi]]'nde [[Osmanlı Devleti|Osmanlı]] padişahı [[I. Selim]]'e yenilmiştir. Savaş sırasında [[Şah İsmail]] kurşunla kolundan yaralanarak atından düşmüş, bir [[Osmanlı İmparatorluğu|Osmanlı]] askerinin saldırısı üzerine [[Şah]]'ın yanındaki askerlerden Mirza Sultan Ali, "''Şah benim''" deyip süvariye doğru koşarak esir düşmüş, bu sırada bir KapıkuluAtçeken piyaadesi,Hızır adlı muhafızı da [[Şah]]'a atını vererek kaçmasını sağlamıştır.<ref>Tacüt-tevarih, c. II., s. 270</ref><ref>Hammer tarihi, c. IV., s. 138</ref> Bu yenilgiden sonra ruhsal bir çöküntü yaşadı, savaştan uzak durmaya çalışırken ülke ile ilgili işlere pek önem vermemeye başladı, devlet işlerini daha çok emirlerine havale etti<ref>Gündüz, “Şah İsmail”, s. 255</ref>. 1514'ten vefat edene kadar Şah, şahsen hiçbir savaşa girmemiştir.<ref>Savory, Studied On The History of Safawid Iran, s. 93.</ref> İsmail 24 Mayıs 1524'te 37 yaşındayken iç kanamadan öldü. [[Erdebil]]'deki [[Safevi Türbesi]]'ne defnedildi. Şah İsmail'in on bir çocuğu vardı, bunların altısı erkek ve beşi kız idi.<ref>Penahisemnani Muhammed Ahmed, Şah İsmail Mürşid-i Sorh Külahan, Numune Yayınevi, Tahran 1371 H.Ş/1992. s. 99</ref>
