'''Pierre Elliott Trudeau''' (18 Ekim 1919 - 28 Eylül 2000), [[1969]]-[[1970]] ve [[1980]]-[[1984]] dönemlerinde başbakanlık yapan [[Kanada]]lı liberal siyasetçi. Başbakanlığı döneminde [[Çin]]'le diplomatik ilişkiler kurulmasını (1970), [[Fransa]]'yla ilişkilerin geliştirilmesini, Fransa'ya bağlanma yanlılarının yenilgiye uğratılmasını, [[Birleşik Krallık Parlamentosu]]'ndan tam bağımsızlığın kazanılmasını sağlamıştır. Kasım 2015'te Kanada başbakanı olan [[Justin Trudeau]]'nun babasıdır.
== Yaşamı ==
67. satır:
1965'te [[Kanada Liberal Partisi]]'deki (LP) yeni dalga akımı içinde yer alarak Avam Kamarası'na girdi. 1966'da Başbakan [[Lester B. Pearson]] tarafından parlamento sekreterliğine, 1967'de de adalet bakanlığı ve Kanada başsavcılığına getirildi. Adalet bakanı olduğu dönemde silah taşımanın daha sıkı denetlenmesini, [[kürtaj]] ve [[eşcinsel]]liğe ilişkin yasalarda reform yapılmasını öngören ve kamuoyunda genel tepki yaratan yasaların çıkarılmasını sağladı.
Pearson'ın emekliye ayrılması üzerine 6 Nisan [[1968]]'de parti başkanı, iki hafta sonra da başbakan oldu. Haziran 1968 seçimleri, liberallerin zaferini pekiştirdi. Fransa'ya bağlanma yanlısı harekete karşı kararlı bir tutum sergiledi. 1970'te [[Quebec Kurtuluş Cephesi]]'ne bağlı eylemcilere karşı sert bir mücadele başlattı. Buna rağmen, [[Quebec]]'in kimliğinin yaşatılmasını sağlayacak bir anayasal sistemi savundu ve iki dillilikten yana bir politika sürdürdü.
Ekim 1972 seçimleri politikalarının onaylanmadığını gösterdiyse de, seçimlerden zayıflayarak çıkan -Liberal Parti 47 sandalye kaybetti- Trudeau ve Liberaller Yeni Demokratik Parti'yle (NDP) koalisyona girerek bir azınlık hükûmeti kurdular. Bundan sonraki bir buçuk yıl boyunca Trudeau hükûmeti için parlamentoda bir dizi güven oylamasına gidildiyse de Liberal Parti 8 Temmuz 1973'te yapılan genel seçimleri net çoğunlukla kazandı. Trudeau hükûmeti 1970'ler boyunca git gide ağırlaşan ekonomik ve siyasal sorunlarla uğraştı. 22 Mayıs 1979'daki genel seçimlerde yenilgiye uğrayınca LP iktidardan çekildi.
18 Şubat [[1980]]'deki genel seçimlerde Liberal Parti bir kez daha çoğunluğu elde etti. 3 Mart'ta dördüncü başbakanlık dönemine başladı. Bağımsızlık yanlılarının [[Quebec]]'in [[Fransa]]'ya bağlanması yolundaki tasarısı 20 Mayıs [[1980]]'de bölgesel bir referandumla reddedildi. Trudeau bunun ardından anayasanın yeniden düzenlenmesine ilişkin tasarılar üzerinde çalışmaya başladı. Önerileri arasında [[Birleşik Krallık Parlamentosu]]'na ait olan anayasal düzenleme yetkisinin [[Kanada]]'ya devredilmesi, bir Haklar ve Özgürlükler Sözleşmesi'nin hazırlanması, federal hükümetin ekonomik yetkilerinin artırılması ve Yüksek Mahkeme gibi federal organların yapısında yeni düzenlemelere gidilmesi de yer alıyordu. 2 Aralık 1981'de [[Kanada Avam Kamarası]] Trudeau'nun önerilerini 24'e karşı 246 oyla onayladı. 4 Nisan [[1982]]'de Kraliçe [[II. Elizabeth]] Kanada'nın Birleşik Krallık Parlamentosu'ndan tam bağımsızlığını ilan etti. Böylece başlıca siyasal hedefine ulaşan Trudeau, başbakanlıktaki son yıllarında sanayileşmiş Batılı devletler ve Üçüncü Dünya ülkeleriyle ticari ilişkileri artırıp uluslararası silahsızlanma görüşmelerini destekleyerek Kanada'nın ekonomik bağımsızlığını artırma yönünde çaba gösterdi. 29 Şubat 1984'te Liberal Parti başkanlığından çekildiğini açıkladı, hazirandaki parti kongresinde yeni başkanın seçilmesi üzerine görevden ayrıldı.
