'''Palmiro Togliatti''' (26 Mart [[1893]] - [[21 Ağustos]][[1964]]), [[İtalyanlar|İtalyan]] [[siyaset]] adamı ve [[Komünizm|komünist]] önder. Yaklaşık 40 yıl yöneticiliğini yaptığı [[İtalyan Komünist Partisi]]'ni (PCI) [[Batı Avrupa]]'nın en büyük komünist partisi durumuna getirmiştir.
Orta sınıftan bir ailenin oğluydu. [[Torino Üniversitesi]]'nde hukuk öğrenimi gördü. [[I. Dünya Savaşı]]'na subay olarak katıldı, çarpışmalar sırasında yaralandı. Daha sonra [[Torino]]'da öğretmenlik yaptı. 1919'da sol eğilimli ''L'Ordine nuovo'' dergisini çıkaranlar arasında yer aldı; [[1921]]'de Sosyalist Parti'den ayrılan komünist kanat bu derginin çevresinde toplandı. Togliatti [[1922]]'de ''Il Comunista'' 'nın yayın yönetmenliğini üstlendi. [[Nisan]][[1924]]'te Komünist Parti Merkez Komitesi üyesi oldu. [[1926]]'da III. Enternasyonal ([[Komintern]]) toplantısına katılmak üzere [[Moskova]]'da bulunduğu sırada, [[Benito Mussolini|Mussolini]] [[İtalyan Komünist Partisi]]'ni ('''PCI''') yasakladı ve Togliatti dışında partinin bütün yöneticilerini tutuklattı. Siyasal çalışmalarını sürgünde sürdüren Togliatti [[1926]]'da [[Lyon]]'da, [[1931]]'de de [[Köln]]'de partisinin toplantılarını düzenledi. [[1935]]'te Ercoli adıyla [[Komintern]] sekreterliğinin üyeliğine getirildi. [[II. Dünya Savaşı]] sırasında [[İtalya]]'ya yönelik radyo konuşmaları yaparak [[faşist]] yönetimi destekleyen kitleleri direniş hareketine katılmaya çağırdı. İtalya'ya dönüşünün ardından, [[Nisan]][[1944]]'te Mareşal [[Pietro Badoglio]]'nun hükümetinde devlet bakanı, [[1945]]'te [[Alcide de Gasperi]]'nin hükümetinde de başbakan yardımcısı olarak görev yaptı. [[1948]] seçimlerinde öteki sol gruplarla iş birliği çizgisini sürdürerek partisinin 135 milletvekilliği kazanmasını sağladı. 14 Temmuz [[1948]]'de genç bir faşist eylemcinin saldırısına uğrayarak ağır biçimde yaralandı; bunun üzerine işçiler İtalya'nın her yanında grevler düzenleyerek olayı protesto ettiler.
Togliatti devrime ulaşmada şiddet yöntemi yerine, [[İtalya]]'ya özgü, barışçıl bir yol geliştirmeye çalıştı. Uluslararası komünist hareketin tek merkezden yönetilmesini öngören [[Stalinizm|stalinist]] görüşe karşı çıkarak, demokratik yönelimli ulusal bir hareketin oluşturulmasını savundu. [[Ateizm|ateist]] propagandaya karşı çıktı ve [[Katolik]]lere iş birliği çağrısında bulundu. Ölümünden sonra, geliştirmiş olduğu görüşler siyasal bir platform biçiminde yayımlandı; bu görüşlerile sosyalist ülkelerdeki demokratikleştirme sürecine katkıda bulundu.[[1964]]'te [[Sovyetler Birliği|SSCB]]'deki [[Stavropol]] kentine onun anısına [[Tolyatti]] adı verildi.
