I. Muâviye: Revizyonlar arasındaki fark
[kontrol edilmiş revizyon] | [kontrol edilmiş revizyon] |
İçerik silindi İçerik eklendi
k →Muaviye ile ilgili Bazı Hadis Rivayetleri: Yazım hatası düzeltildi: itibariyle → itibarıyla AWB ile |
Khutuck Bot (mesaj | katkılar) k Tarih bağlantısı düzenleme |
||
30. satır:
Müslüman olmadan önce [[Uhud Savaşı]]'nda ve [[Hendek Savaşı]]'nda [[Mekke]]li paganların komutanı olarak [[Muhammed]] komutasındaki [[Müslümanlar]]a karşı savaşan [[Ebu Sufyan bin Harb]]'in oğludur. Annesi [[Kureyş]]'in başkanlarından olan "[[Utbe bin Rebîa]]"'nın kızı [[Hind bint Utbe]]'dir.<ref name="ucok">Üçok, Bahriye (1968), ''İslam Tarihi: Emeviler - Abbasiler'', Ankara: Ankara Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Yayınları say.27</ref>
Ali ile savaştı, [[Mısır]]'ı ele geçirdi ve Ali'nin 661 yılında [[suikast]]e uğrayarak öldürülmesinden sonra halifeliği [[Hasan]]'dan devr alarak halifeliğini ilan etti.
== İlk yılları ==
Muaviye bin Ebu Sufyan
[[Muhammed]], Mekke'de yeni dini duyurmaya başladığında Abd-Şems ailesinin çoğu ona karşı çıktı. [[Hicret]] etmesine neden oldular ve ardından Müslümanlara karşı açılan tüm savaşlara katıldılar.
Bazı tarihçilere göre Muaviye akrabalarının şiddetli itirazlarına rağmen Müslüman oldu. Şiiler ise, [[Mekke'nin fethi]] bunu zorunlu kılana dek İslam'ı kabul etmediğini söylerler.
[[Muhammed]] karşıtlarına merhametli davrandı. Ordusuna katılıp önemli görevlere gelmelerine müsaade etti.<ref name="ibnkathir">Hafiz Ibn Katheer (İngilizce çev. Yoosuf Al-Hajj) (2012) ''Caliphate of Banu Umayyah From Al-Bidayah Wan-Nihayah Ibn Kathir'' Darusselam ISBN 9786035000802 say.113 {{İng}} Ibni Kathir Tarihi'nin kısaltılmış İngilizce çevirisi</ref>
Kendisinden 130 hadis rivayet edilmiştir. Bunlardan sadece dördünün rivayetinde [[Muhammed el-Buhârî|Buharî]] ve [[Müslim bin Haccac|Müslim]] ittifâk etmişlerdir. [[Ebu Zer-el Gıfârî]], [[İbn-i Abbâs]] gibi [[sahabi]]lerin kendisinden rivayetleri vardır. Tâbiî'nden de Cübeyr İbn-i Nüfeyr, Saîd İbn-i Müseyyeb ve daha başkaları rivayet etmişlerdir.<ref>Abdi'l Latifi'z Zebidi,''Sahih-i Buhari Muhtasarı, Tecrid-i Sarih tercemesi ve şerhi'', Ankara, 1984 (Yedinci Baskı) Cilt 8, Sahife 129</ref>.
62. satır:
Suikaste uğrayan Halife [[Osman bin Affan]]'ın öcünü almak, aynı kabileden olduklarından Muaviye'ye düşmekteydi. Muaviye Osman'ın katillerinin kovuşturmasını yapmadığından onların işbirlikçisi olduğunu iddia ettiği [[Ali bin Ebu Talib|Ali]]'nin hilafetini reddetti. Bununla birlikte, öncülüğünü [[Ayşe bint Ebu Bekir|Ayşe]], [[Talha bin Ubeydullah|Talha]] ve [[Zübeyr bin Avvam]]'ın yaptığı isyana da katılmadı. İsyanın ardından yapılan [[Cemel Savaşı]]'nın galibi Ali, Ayşe'yi affetti. Ali'nin sağladığı refakatçiler eşliğinde Medine'ye giden Ayşe'ye maaş da bağladı.
Ali, [[Cemel Savaşı]]'nın ardından valisinin önderliğinde isyan eden [[Suriye]]'ye yöneldi. Fırat'a yönelen Ali
== Halifeliği Hasan'dan devralışı ==
71. satır:
Hasan savaş başlamadan önce Muaviye askerlerine konuşma yaparak onlara yanlış yönde olduklarını ve Muaviye'yi haksız görüyorlarsa onun tarafında bulunmamaları gerektiğini hadis ve Kuran'dan örnekler vererek bildirdi. Hasan'ın kendi ordusundan teslim olacağını sanan bir kısım birlikler, Hasan'a isyan ettiler ve ona saldırdılar. Hasan yaralandıysa da, yakın korumaları bu saldırıyı püskürtmeyi başardı. Fakat Hasan'ın komutanlarından Ubeydullah, para ve altın karşılığında Hasan'a ihanet ederek Muaviye'nin tarafına geçti.
İki ordu arasında birkaç sonuç getirmeyen çarpışma yaşandı. Hasan'ın komutanlarından Kays bin Sad'ın 4.000 kişilik küçük ordusu, Muaviye'nin komutanlarından olan Busr bin Ertad'ı [[Kufe]] yakınlarında mağlup edip darmadağın etti. Sonunda Muaviye üstün gelemeyeceğini, üstün gelse bile birçok adamını kaybedeceğini anladı ve iki [[Kureyş]]li adamını Hasan ve takipçileriyle anlaşsınlar diye görevlendirdi. Halifenin 40.000 kişilik ordusu artık dağılmıştı ve kabileler köylerine dağılmaktaydı. Ayrıca halife Hasan yaralanmıştı ve ordusunun içinde meydana gelen başıbozukluk yüzünden ordusuna pek güvenemiyordu. Sonunda Hasan ve Muaviye
Antlaşmadan sonra biat almak üzere [[Kufe]]'ye yola çıkan, Muaviye Nuhayle'de<ref>el-Bekri, 11, 1304; Yakut, V, 278-279</ref> konakladı. Burada [[cuma namazı]]nı kıldırdıktan sonra şöyle bir konuşma yaptı:<ref>el-İsfahani, Mekatil, 70.</ref><ref>Sarıçam, İbrahim (1997) ''Emevî-Hâşimî iliskileri: İslâm öncesinden Abbasîlere kadar'', Türkiye Diyanet Vakfı yayınları. ISBN 975-389-284-5</ref>
|