Hilâfetin kaldırılması: Revizyonlar arasındaki fark

Saltanatın kaldırılmasından ve [[VI. Mehmed]]'in (Padişah Vahdettin) [[İstanbul]]'dan ayrılmasından sonra, [[Türkiye Büyük Millet Meclisi|TBMM]]'nin [[18 Kasım]] [[1922]]'de halife seçmiş olduğu [[Abdülmecid Efendi]], eski rejim yanlılarının tek umudu haline gelmiş, bundan güç alan Abdülmecid Efendi de, imzasını [[Halife|Halife-i Müslimin]] ve [[Hadim-ül Haremeyn]] olarak atması kararlaştırılmışken, ileride hanlık iddiasında bulunabileceğine işâret eden ''"[[Abdülmecid Efendi|Halife Abdülmecid]] bin [[Abdülaziz|Abdülaziz Han]]"'' olarak atmaya başladı. İslam âlemi için hazırladığı beyannamenin altına [[İstanbul]] yerine [[Dar-ül Hilafe]] yazmak için ısrar edip [[Cuma selamlığı]]na [[II. Mehmed|Fatih]]'in kıyafeti ve başında sarıkla çıkmak istedi. Yeniden törenler düzenlemeye, demeçler vermeye, bazı [[İslam]] ülkelerinin kendisine bağlılık bildirmeleri üstüne, [[İslam ülkeleri|İslam dünyası]]nın siyasi bir önderi gibi davranmaya başladı.

Devletin tüm inançlara saygılı ve eşit mesafede olması, tüm vatandaşlarının vicdan ve inanç özgürlüğünü tarafsızca koruması, vatandaşlarını dini baskılardan uzak tutması anlamına gelen [[laiklik]], [[5 Şubat]] [[1937]]'de [[Türkiye|Türkiye Cumhuriyeti]]'nin temel ilkelerinden biri olarak Anayasa'da yer aldı ve devlet politikası haline geldi.