1931 Westminster Yasası: Revizyonlar arasındaki fark

Westminster Tüzüğü 1925 ve 1926'da yapılan (özellikle 1926 Balfour Deklarasyonu) [[İmparatorluk Konferansları]]'nda alınan politik kararların uygulanmasını sağlamıştır. Asıl sonucu İngiliz hükümetinin Dominyonlar adına karar vermesini ve yasalaştırmasını engellemesidir. Bir kısmı [[1865 Sömürge Hukuku Geçerliliği Yasası]] (Colonial Laws Validity Act)'nın feshedilmesini gerektirmiştir. Kral V. George taht verasetinin bu tüzük kapsamına girmemesi gerektiği yönündeki düşüncülerini bildirdi. Fakat daha sonradan kralın bu isteğinin Balfour Deklarasyonunda ortaya konan eşitlik prensibine ters düştüğüne karar verildi. Kanada ve İrlanda veraset yasasını kendi kendilerince değiştirmeye çalıştı ve bölüm 2(2) (Dominyon'a yasaları değiştirme veya feshetme için olağanüstü yetki verme, örneğin; veraset yasası, Dominyon hukunun parçası olduğu sürece geçerlidir) Kanada'nın ısrarı üzerine [[Tüzük|tüzüğe]] eklenmiştir.<ref>Anne Twomey (18 September 2014). [https://vimeo.com/108335929 Professor Anne Twomey - Succession to the Crown: foiled by Canada?] (Digital video). London: University College London.</ref> Yasa geçtikten sonra, İngiliz parlamentosu artık Dominyonlar için yasalar koyamadı. Bu Dominyonların kendi istek ve rızaları ile İngiliz parlamentosunca yapılan yasaları hariç tutar. Bu tüzük öncesinde dominyonlar Birleşik Krallık'ın kendi kendini yöneten (''self-governing'') kolonileri durumundaydı. Fakat tüzük onaylandığı andan itibaren Dominyonları özgür devletler (''sovereign nations'') konumuna getirdi.

İngiltere'nin Avustralya üzerindeki bütün yasama gücü [[Avustralya Akti (1986)]] ile sona ermiştir. İngiliz tarafına göre bu tüzük Avustralya parlamentosunun kendi talebi ve rızası ile geçmiş ve bunun için de Avustralya'nın kendi eyaletleri arasındaki tutarlılık şart konmuştur.<ref name="Twomey, Anne 2011 p. 11"/>