İran dilleri: Revizyonlar arasındaki fark
[kontrol edilmiş revizyon] | [kontrol edilmemiş revizyon] |
İçerik silindi İçerik eklendi
Gerekçe: + deneme amaçlı değişiklik |
düzenleme |
||
5. satır:
Eski İran dilleri, Hint-Âri dili olan [[Sanskritçe]]’ye yakın akrabaydı ve M.Ö. 3. yüzyıla değin konuşuluyordu. [[Zerdüşt]] dininin kutsal kitabı [[Avesta]]’nın dili [[Avestaca]], [[Ahamenişler]] döneminde resmi dil olmuş [[Eski Farsça]] ve büyük bir imparatorluk kuran [[Medler]]in dili Eski İran dillerinin bir parçası olarak sınıflandırılmaktadır. Orta İran dilleri, M.Ö. 10. yüzyıl ile 3. yüzyıllar arasında konuşuluyordu. [[Part dili]], [[Baktriya dili]] ve [[Pehlevi dili]] Orta İran dillerinin en önemlileriydi. [[Sakaca]], Eski Osetçe veya İskit-Sarmat dili olarak da bilinen [[İskitçe]], [[Soğdca]], [[Manice]], [[Hutence]] ve [[Harezmce]] de Orta İran dillerine giriyordu. Yeni Farsça, İslam dininin [[İran]]’da yayılmaya başlamasıyla ortaya çıktı. [[Farsça|Modern Farsça]], Afganistan’ın resmi dili olan [[Peştuca]], Kafkasya’da konuşulan [[Osetçe]], [[Zazaca]], [[Beluci]], [[Kürtçe]] ve [[Yağnup]] dilleri Yeni İrani dillerine bağlı dillerdir.
Bu tarihsel sınıflandırmanın dışında diller, genellikle [[Doğu İran dilleri|Doğu]] ve [[Batı İran dilleri|Batı İrani diller]] olmak üzere, gösterdikleri farklı özelliklere dayanaraktan genetik gruplara ayrılır. Bu ayrılmış alt gruplar ise daha sonra Kuzeybatı, Güneybatı, Kuzeydoğu ve Güneydoğu İran dilleri olarak alt gruplara ayrılabilir. Batı İrani Dilleri; [[Med dili]], [[Partça]], [[Farsça]], [[Kürtçe|Kürt dilleri]], [[Zaza-Gorani dilleri]], [[Beluçça]], [[Gilanca]] ve [[Talışça]]
== İran dillerinin sınıfları ==
|