|
== Nedenleri ==
Avusturya ve Prusya arasında, bu birliğe liderlik konusunda rekabet ortaya çıkmıştı. İhtilâlin öncülüğünü yapan liberallerin liderlik için Prusya’ya şans vermesini Avusturya hazmedememişti. 1862 yılında Kral I. Wilhelm tarafından başbakanlığa getirilen Bismarck bu rekabetten ötürü Avusturya ile harbi kaçınılmaz görüyordu. Bismarck hatıralarında, vaktiyle Frankfurt’taki Federal Meclise ilk kez temsilci sıfatıyla katılırken Avusturya-Prusya devletlerinin birliği tasavvuru ile gittiğini belirtmektedir. Ancak daha sonra burada Avusturya’nın hilelerini gördükten sonra, onlara karşı müdafaada bulunmak gerektiğini tecrübe ederek bu tasavvurunun gerçekleşmesinin mümkün olmadığını, hatta bu fikrin geçmişteki istiklal harpleri ve tahsil tesiriyle kendisinde meydana gelmiş bir gençlik hülyası olduğu sonucuna vardığını belirtmektedir.
Öte yandan Avrupa’da Alman Birliği’ni Prusya’nın kendisi dışında, Alman kökenli Avusturya da dâhil hiçbir ülke desteklemiyordu. Prusya’nın otuz altı Alman devletini sınırları içerisine alması Avrupa’da hiçbir devletin kabul edebileceği bir durum değildi. Çünkü bu devletlerin birçoğu komşu ülkelerin egemenlikleri altında bulunuyordu. Prusya’dan bile çekinen ülkelerin, Birleşik Almanya’ya tahammül etmeleri mümkün değildi. Zaten Bismarck da bunu bildiği için, hiç kimseden yardım isteme yoluna gitmemiş, konjektürel durumdan yararlanarak, tek başına bu ülkelerle savaşma yolunu seçmişti.
=== Danimarka-Prusya ve Avusturya Savaşı ===
1863 yılına gelindiğinde bir süredir Danimarka ve Prusya arasında Elbe dükalıkları da denilen Schleswig, Holstein ve Lauenburg dükalıkları üzerindeki anlaşmazlık şiddetlenmiş bulunuyordu. Bu dükalıklar Danimarka kralının şahsına bağlı idi.Ancak nüfusunun çoğunluğunu Almanlar teşkil ediyordu. Bismarck Alman Birliği’nin ilk adımı olarak bu toprakları Prusya’ya katma niyetindeydi. Ayrıca bu sayede kuzey denizine çıkarak donanma gücüne sahip olabilecekti. Bismarck’ın bir fırsat bulup harekete geçmesi gerekiyordu. Danimarka’da kralın yeni bir anayasa kabul edip bunun Schleswig’te uygulamak istemesi bu fırsatı vermişti. Alman Konfederasyonu bu duruma itiraz etti ve Elbe dükalıklarının başına bir Alman Prensi tayin etti. Sorun kısa sürede gergin bir hal aldı. Bismarck’ın bu konuda konfederasyonu desteklemesinin Prusya’nın etkinliğini artıracağından Avusturya Prusya’yı bu meselede yalnız bırakmak istemedi.
Neticede 19 Şubat 1864 günü Avusturya ve Prusya, Alman Konfederasyonu adına Danimarka’ya savaş ilan etti. Savaş süresinde sorunu çözmeye yönelik İngiltere öncülüğündeki konferans girişimleri sonuçsuz kaldı. Danimarka, Prusya ve Avusturya karşısında fazla direnemeyerek üç ay kadar süren bir savaşın sonunda mütarekeyi kabul etmek zorunda kaldı. 30 Ekim 1864 günü imzalanan Viyana barışı ile Danimarka, Schleswig, Holstein ve Lauenburg’u Avusturya ve Prusya’ya terk etti.Danimarka savaş sonucunda bu üç dükalığı terk etti etmesine, ancak bunların statüsünün ve kaderinin ne olacağı sorunu kısa süre içerisinde Avusturya ve Prusyaarasında gerginliğe neden oldu. Avusturya bu dükalıkları almaya hevesli değildi ve konfederasyona dâhil edilmesi fikrini destekliyordu. Bismarck ise bunları elden çıkarmaya niyetli değildi. İlk etapta iki devlet arasında 14 Ağustos 1865 tarihinde imzalanan Gastein Antlaşması’na göre Schleswig’in yönetimi Prusya’ya, Holstein’in yönetimi Avusturya’ya bırakıldı. Lauenburg dükalığını ise Prusya Avusturya’dan satın almıştı.
Gastein Antlaşması ile gelecekteki Prusya-Avusturya savaşının tohumları ekilmiş oluyordu. Yaşanan gerginlik süresince Bismarck, Avusturya ile bir savaşın kaçınılmaz olduğunu çok daha kesin bir şekilde anlamış, ancak böyle bir savaş neticesinde Avusturya’nın Alman Konfederasyonu’ndan çıkarılmasının mümkün olabileceğine kanaat getirmişti. O nedenle hemen bu savaşın diplomatik hazırlıklarına girişti. Bunun için Fransa’nın tarafsızlığını ve Prusya-İtalya ittifakını onaylamasını sağlamalıydı.III. Napolyon ile görüşmesinde Avusturya ile yapacağı savaşın milli birlik davası uğrunda olduğunu söyleyerek onun zayıf yanına hitap etmişti. Ayrıca müphem bir şekilde toprak vaatlerinde bulunmuştu. İtalya’ya ise Venedik’i vaat etmiş ve yanına çekmeyi başarmıştı. Bismarck, İtalya ile ittifakı o derece önemsemekteydi ki “İtalya mevcut olmasaydı, onu yaratmak gerekecekti” demekteydi.
{{Quote|''Siyasi bir coğrafya söz konusu Almanya değil. Krallıklar ve Büyük dükalıklar ve Düklükler ve Beylikler; Almanların yaşadığı, her biri ayrı bağımsız bir hükümdar tarafından devlet aygıtı ile yönetilen. Ancak doğal bir akım var milli bir duygu oluşumuna ve Alman birliği arzusu, büyük bir millet oluşturmaya ve ortak bir lider tarafından yönetilen ulusal birliğe.''}}
Savaşı tetiklemek için bahane [[Schleswig-Holstein]] yönetimi üzerinde Prusya ve Avusturya arasındaki anlaşmazlıkta bulundu. Avusturya, Alman Diyetine ([[Reichstag]]) anlaşmazlığı getirmeden önce ve Holstein Diyeti (Meclis)'ni toplamaya karar verdiğinde, Prusya Gastein Sözleşmesi'nin geçersiz olduğunu ilan etti ve böylece [[Holstein]]'ı işgal etti. Alman Diyet'i Prusya'ya karşı kısmi seferberliği oylayarak, yanıt verdiği zaman, [[Bismarck]] Alman Konfederasyonunun sona erdiğini iddia etti. Veliaht Prens Frederick "Augustenberg Dükünün haklarının korunmasını isteyen ve Avusturya ile bir savaş fikrine karşı olan Prusya Kraliyet Konseyinin tek üyesiydi, o bunu kardeş katilliği olarak nitelendirdi." O (Alman) birliğini ve Ortaçağ imparatorluğunun restorasyonunu desteklemesine rağmen, "Fritz, savaşın Almanya'yı birleştirmek için doğru bir yol olduğunu kabul edemezdi."{{Kdş | Balfour | 1964 | pp = 67-68}}
===Bismarck===
| 