Doğu İran dilleri: Revizyonlar arasındaki fark

'''Doğu İran dilleri,''' [[İran dilleri|Orta İran dilleri]] döneminde (M.Ö. 4. yüzyıldan itibaren) ortaya çıkmış bir [[İran dilleri|İran dili]] alt grubudur. [[Avestaca]] genellikle bir erken Doğu İran dili olarak sınıflandırılır. En büyük modern Doğu İran dili, [[Hindukuş Dağları|Hindukuş]] dağları]] ile [[İndus Nehri]] arasındaki bölgede yaşayan [[Peştunlar|50-60 milyon konuşura]] sahip [[Peştuca]]dır.

Yaşayan Doğu İran dillerinin çoğu [[Afganistan|Afganistan'da,]] [[Pakistan|Pakistan'da]], Doğu [[Tacikistan|Tacikistan'ın]] [[Dağlık Badahşan|Dağlık Badaşhan Özerk Bölgesi]]'nde ve [[Çin|Çin'in]] [[Sincan Uygur Özerk Bölgesi|Sincan]] [[Çin'deki özerk bölgeler|bölgesinin]] en batısında konuşulur. Kuzeybatı Tacikistan'da konuşulan Soğdca kökenli [[Yagnobi dili]] ve [[Kafkasya|Kafkasya'da]] konuşulan İskit-Sarmatça kökenli [[Osetçe|Osetçe dili]] bul bölgelerin dışında konuşulan Doğu İran dilleridir. Bu diller, MÖ 1. binyılda [[Orta Asya|Orta Doğu]], [[Doğu Avrupa]], Kafkasya ve [[Güneybatı Asya|Batı Asya’]]ya yayılmış ve [[İskitya]] olarak bilinen, geniş bir etno-dilbilimsel sürekliliğin kalıntılarıdır.<ref name="UNESCO2">J.Harmatta: "Scythians" in UNESCO Collection of History of Humanity&nbsp;– Volume III: From the Seventh Century BC to the Seventh Century AD.</ref>

* [[İskit dilleri|İskit]] ve Eski [[Sakalar|Saka]] dilleri †