Türkiye'deki azınlıklar: Revizyonlar arasındaki fark

=== Osmanlı İmparatorluğu dönemi ===

{{Ayrıca bakınız|Millet (Osmanlı İmparatorluğu)}}

[[Osmanlı İmparatorluğu]]nda ve o dönemin yapısında topluma dini bir bakış hakimdir. Toplum, temelde [[müslümanlar]] ve müslüman olmayanlar ([[gayrimüslim]]) olarak ikiye ayrılmıştır. Farklı müslüman cemaatler, [[tekke]]ler etrafında örgütlenirken, diğerleri de [[kilise]] ve [[sinagog]]lar aracılığı ile varlığı sürdürdü. Özellikle [[İstanbul'un Fethi]] sonrası, [[Rum Ortodoks Patrikhanesi|Fener Rum Ortodoks Patrikhanesi]]ni devletçe tanınması, Rum [[II. Gennadios]]'u patrik olarak ataması ve aynı şekilde zaten daha önceden 2. Osmanlı Sultanı [[Orhan Gazi]] tarafından korunarak ilk başkent Bursa'ya getirilen Ermeni cemaatini, bu kez yeni başkent İstanbul'a benzer ayrıcalıklarla taşınması, Ermeni [[Bursalı I. Hovagim|I. Hovagim]]'nin [[patrik]] ilan edilmesi Osmanlının azınlıkların dini işlerine karışmadığının göstergesidir. Gayrimüslimler bu dini hoşgörünün yanında eğitim ve yargı alanlarında da özerk bir yapıya kavuşturuldular. Böylece kendi okullarını ve yargı sistemlerini, imparatorluk içinde kurabildiler. Bu esnek yapıyı ve daha sonra ülkenin kolayca dağılmasında oynadığı rolü Amerikalı tarihçi [[Stanford Shaw]] şu şekilde anlatmakta;

 

 

İlk önceleri [[Osmanlıcılık]] politikası ise imparatorlukta yaşayan insanlar arasında müslüman-gayrimüslim ayrımını kaldırmayı, tek ve ortak bir Osmanlı milletini fikrini savunan siyasi gruplar olsa da, bu eşitlikçi akım azınlıklar tarafında çok da gerçekçi bulunmadı ve destek görmedi. İmparatorluktaki azınlıkların bağımsızlık kazanması ve Osmanlıya karşı savaşa girmesiyle de, Türkler arasında da azınlıkların millî görüşlerine benzer eşitçi olmayan tek bir etnik gruba dayalı [[Turancılık]] gibi siyasi fikirler yayıldı.

 

=== Cumhuriyet dönemi ===