Fotoelastisite: Revizyonlar arasındaki fark

Experiments on the depolarization of light as exhibited by various mineral, animal and vegetable bodies with a reference of the phenomena to the general principle of polarization, Phil. Tras. 1815, pp.29-53.</ref> tarafından tanımladı.<ref>D. Brewster, On the communication of the structure of doubly-refracting crystals to glass, murite of soda, flour spar, and other substances by mechanical compression and dilation, Phil. Tras. 1816, pp.156-178.</ref> Bununla ilgili ilk araştırma yapan Türk bilim adamı da [[Mustafa İnan]]'dır. Fotoelastisite yirminci yüzyılın ortalarında E.G.Coker ve [[Londra Üniversitesi]]<nowiki/>nden L.N.G. Filon’un birlikte yaptığı çalışmalarla geliştirildi. 1930 yılında, fotoelastisite üzerine yaptıkları tez Cambridge Basın tarafından yayımlandı. 1930 ve 1940 yıllarında, konuyla ilgili [[Almanca]], [[Rusça]] ve [[Fransızca]] birçok kitap ortaya çıktı.

Metot kesin şeffaf maddeler tarafından sergilenen çift kırılma özelliğine dayalıdır. Çift kırılma özelliğinde ışın saçan ışık iki kırıcı indeksten geçen çift kırılan maddeye doğru gider. Çift kırılma özelliği ya da ışığın kırılması birçok ışık bilimsel [[kristal]]<nowiki/>lerde gözlenebilir. Gerilim uygulamasının üzerinde, fotoelastik maddeler çift kırılma özelliği sergiler ve madde içerisindeki her noktadaki kırıcı indeksin büyüklüğü bu noktadaki gerilimin durumuyla ilişkilidir. Maksimum teğetsel gerilme ve oryantasyonu gibi bilgiler polariskopla çift kırılma analizinde elde edilir.