Vikipedi

1968 Mayıs olayları: Revizyonlar arasındaki fark

Etkileşimli olarak geçmişe göz at
[kontrol edilmiş revizyon][kontrol edilmiş revizyon]
← Önceki sürümle aradaki farkSonraki sürümle aradaki fark →
İçerik silindi İçerik eklendi
GörselVikimetin
Khutuck Bot (mesaj | katkılar)
Botlar
1.111.422 değişiklik
k Kaynak düzenleme
Khutuck Bot (mesaj | katkılar)
Botlar
1.111.422 değişiklik
k Kaynak düzenleme
28. satır:
}}
 
10 Mayıs günü, Üniversitelerin bulunduğu şehrin Sol Yakası'nda toplanan göstericilerin Sağ Yaka'ya geçişi Çevik Kuvvet (CRS-Compagnies Républicaines de Sécurité) tarafından engellendi. Polisin, gece saat 2.15'te göstericilere saldırmasıyla başlayan çatışmalar sabaha kadar sürdü. Bunun sonucunda yüzlerce insan tutuklandı ve yaralandı. Olaylar radyodan canlı olarak yayınlandı ve sonuçları ertesi gün televizyondan gösterildi.<ref>{{citeWeb webkaynağı |url=http://www.lemonde.fr/web/article/0,1-0@2-3476,36-885493,0.html |başlık=Michel Rocard |eser=Le Monde.fr |erişimtarihi=21 Nisan 2007 |arşivurl=https://web.archive.org/web/20071022053837/http://www.lemonde.fr/web/article/0,1-0@2-3476,36-885493,0.html |arşivtarihi=22 Ekim 2007 |df=dmy-all }}</ref>
 
Polisin aşırı güç kullanımı karşısında, şarkıcılar, şairler destek vermeye başladı. Devrimin öğrencilerden değil, işçilerden gelmesi görüşünde olan Komünist Parti, kerhen hareketi desteklemeye başladı. Başta [[Genel Emek Konfederasyonu (Fransa)|Genel Emek Konfederasyonu]] (CGT-Confédération Générale du Travail) ve İşçi Kuvveti (CGT-FO-Force Ouvrière) olmak üzere sol sendikalar, 13 Mayıs günü için genel grev ve gösteri çağrısında bulundular.
37. satır:
 
=== İşçilerin öğrencilere destek vermesi ===
Devam eden günlerde, fabrika işgalleri başladı. 14 Mayıs günü birkaç fabrikada başlayan işgaller, 16 Mayıs'ta 50 fabrikanın işgal edilmesiyle devam etti. 17 Mayıs günü 200.000, 18 Mayıs günü 2 milyon işçi grev yaptı. Bir hafta sonra grev yapan işçi sayısı işgücünün yaklaşık üçte ikisine denk gelen 10 milyona ulaştı.<ref name="Maclean2002">{{citeKitap bookkaynağı|soyadı=Maclean|ad=M.|başlık=Economic Management and French Business: From de Gaulle to Chirac|url=https://archive.org/details/economicmanageme0000macl|yıl=2002|yayıncı=Palgrave Macmillan UK|isbn=978-0-230-50399-1|sayfa=[https://archive.org/details/economicmanageme0000macl/page/104 104]}}</ref>
 
Grev hareketi sendikaların denetiminden çıktı. İşçiler, maaş artışı ile yetinmemekte, Cumhurbaşkanı De Gaulle ve Hükümetin istifa etmesi ve fabrikalarını kendilerine devredilmesini istemekteydi.
52. satır:
30 Mayıs günü, CGT sendikası önderliğinde 400.000-500.000 arası gösterici Paris'te yürüyerek "Elveda De Gaulle" sloganları attı. Devrim olasılığı had safhadaydı. Bununla birlikte, Komünist Parti sokak temelli devrime destek vermedi, kamu binaları işgal edilmedi ve hazır durumda tutulan ordunun kullanılmasına gerek kalmadı.
 
30 Mayıs günü, saat 14.30'da Pompidou istifa tehdidiyle De Gaulle'ü Meclisi lağvetmeye ve seçimlerin düzenlenmesine ikna edildi. Saat 16.30'da De Gaulle, görevine devam edeceğini, bununla birlikte seçimlerin 23 Haziran'da düzenleneceğini, işçilerin eylemlerini bırakmaması durumunda olağanüstü hâlin ilan edileceğini ifade etti. Konuşmadan sonra, 800.000 De Gaulle destekçisi, Fransız bayrağını dalgalandırarak Şanzelize Caddesi'nde yürüdü.{{r|dogan1984}}<ref name="singer2002">{{citeKitap bookkaynağı |başlık=Prelude to Revolution: France in May 1968 |yayıncı=South End Press |soyadı=Singer |ad=Daniel |yıl=2002 |url=https://archive.org/details/preludetorevolut00sing |isbn=978-0-89608-682-1 |sayfalar=[https://archive.org/details/preludetorevolut00sing/page/195 195], 198-201}}</ref><ref>{{citeWeb webkaynağı |url=http://membres.lycos.fr/mai68/degaulle/degaulle30mai1968.htm |başlık=Lycos |arşivurl=https://web.archive.org/web/20090422060607/http://membres.lycos.fr/mai68/degaulle/degaulle30mai1968.htm |arşivtarihi=22 Nisan 2009 }}</ref>
 
== Sonrası ==
Bundan sonra öğrenci ve işçi eylemlerinin hızı azaldı.Polis, 16 Haziran günü Sorbonne'a girdi. De Gaulle'ün korktuğunun aksine, 23 ve 30 Haziran'da düzenlenen seçimlerden partisi galip geldi. Bu çerçevede Cumhuriyeti Savunma Birliği (UDR-Union pour la Défense de la République) 487 sandalyeli Meclis'te 354, Sosyalistler 57, Komünistler 34 sandalye kazandı.{{r|dogan1984}}
 
Bununla birlikte, De Gaulle'ün siyasî zaferi kısa süreli oldu. 27 Nisan 1969'da Merkezî otoritenin bölgelere dağılması ve Senato'ya üye olma kriterlerini yeniden düzenlemeye yönelik referandumun arkasına siyasi ağırlığını koydu, ancak "hayır"ın %52,41 ile galip gelmesi sonucu görevinden ayrıldı.<ref name="mendel196901">{{citeDergi journalkaynağı |jstor=1406452 |başlık=Why the French Communists Stopped the Revolution |soyadı=Mendel |ad=Arthur P. |journal=The Review of Politics |tarih=Ocak 1969 |cilt=31 |sayı=1 |sayfalar=3-27 |doi=10.1017/s0034670500008913}}</ref>
 
Ama siyasî sonuçlarının ötesinde, 1968 Mayıs olayların etkisi, kültürel, toplumsal ve ekonomik alanlarda yoğun olarak hissedildi.
86. satır:
* Hayal gücü eksik olanların neyin eksik olduğunu hayal edemez.
* Kapitalizmin koruma köpeği ya da hizmetkarı olmak istemiyoruz.
* Gerçekçi olun, imkânsızı isteyin.<ref>{{citeKitap bookkaynağı |başlık=The Language of Change: Elements of Therapeutic Communication |soyadı=Watzlawick |ad=Paul |yıl=1993 |yayıncı=W. W. Norton & Company |isbn=9780393310207 |sayfa=83 |url=https://books.google.com/?id=4U2ItyNGvecC&pg=PA83 |erişimtarihi=1 Aralık 2010}}</ref>
* Mutluluğunu satın alıyorlar. Onu geri çal.
* Anlatılan senin hikâyendir!
"https://tr.wikipedia.org/wiki/1968_Mayıs_olayları" sayfasından alınmıştır