İmam Birgivî: Revizyonlar arasındaki fark

'''İmam Birgivî''', asıl adıyla '''Takî ud-Dîn Muhammed ibn Ali''' (d. 1523 [[Balıkesir]], ö. 1573 [[İzmir]]; [[Osmanlıca]] '''{{Arap yazısı|تقي الدين محمد بن علي|otr}}'''; [[Arapça]]: "el-Birkawī"); [[Osmanlı İmparatorluğu]]'nda bir [[âlim]] [[kazasker]] (askerî hâkim) idi. Kendisi, Pîr Ali adlı bir medrese müderrisinin oğludur. [[Kadızade]] isimli [[Selefî]] [[reform hareketi]] ne ilham kaynağı olan [[Kadızade Mehmed Efendi]]'nin hocasıdır. [[Şer'î]] ve [[itikadî]] görüşleri genelde [[Hanefilik|Hanefîden]] sayılmasına rağmen [[Hanbelilik|Hanbelîliğe]] olan yakınlığı iddia edilir. [[Fakih]] (hukukçu) rolüyle Hanefîye göre hüküm verdiğine dâir delillerdeliler sayılamayacak kadar çokturvardır. Klâsik Arapça, Türkçe, Farsça ve Osmanlıca konuşurdu.

Birgivî, çalışmalarında [[İbn Teymiye]]'nin yazılarını okuduktan sonra [[Tasavvuf|sûfîliğe]] cephe aldı. Sufîlerin,Sufîlere dînî görüşlerini uydurmamevzu [[hadisler]], yalanlar ve halk âdetleri üzerine dayandığınıdayandırmakla ispatladısuçladı.<ref>Birgivî, Risâle, s. 42-44; Kitâbü’l-Îmân ve Kitâbü’l-İstihsân, Âtıf Ef. Ktb.</ref>

Birgivî, eserlerini çoğunlukla Arapça yazardı. Arapça yazılmış olan ''"eṭ-Ṭarīkatu'l-muḥammediyye"'' en meşhurlarından biri olup bu eserde sûfîlerin uydukları ve ona göre küfür olan imanda yeniliklere ([[bid'at]]) cephe alır. BidOna göre bid'atlarinatlar, [[küfür]] le [[haram]] arası olduğunu çünkü bu konuda sahih hadis-i şeriflerin olduğunu bildirirarasıdır. Sûfî âlimlerce kabul edilen ''bid’at-ı ḥasene'' (iyi yenilik) ve ''bid’at-ı seyyie''ye (kötü yenilik) [[Ebu Hanife]]'nin yaptığı gibi [[istihsân]] la hükmedilemeyeceğini, çünkü onların Ebu Hanife zamanındakinden çok daha kötü olduğunu ileri sürer.<ref>OCAK, Ahmet Yaşar, Klasik Dönem Osmanlı Düşünce Hayatı, Türkler, Cilt 11, Ankara 2002, s.21.</ref> Birgivî için evliyaların veya peygamberlerin ruhlarının hayatta olduğu, onlara yapılan yakarışlara icabet ettikleri, aynı anda birden fazla yerde bulundukları gibi inançların küfür olduğunuinançlar bildirirküfürdür.

[[Sufi metafiziği|Vahdet el-vucûd]] doktrinini reddeder ve fikri ortaya atan [[İbn Arabî]]'yi sert bir dille eleştirerek onun [[kâfir]] olduğuna hükmeder. İbn Arabî'nin "Firavun'un inancı" konusundaki görüşlerinin aksini savunuriddia eder.<ref>[http://yunus.hacettepe.edu.tr/~unan/akademik3.html Haccettepe University: Prof.]</ref>  Peygamberin ebeveyni probleminde 'Allah Resûlu'nun ebeveyninin … kâfir olarak öldüğü"nü ileri sürer.

Bilhassa [[İbn Teymiyye]]'nin görüşlerine dayandığı "eṭ-Ṭarīkatu'l-muḥammediyye" ''adlı eserinde Birgivî, Türkiye'deki çok sayıda davranışların ve adetlerindavranışları bid'at ve yasak olduğunuolarak esefle bildirirnitelendirir. Bunlardan bazıları şunlardır:<ref>Koçibey Risalesi</ref>''

* Para karşılığı [[Kur'an]] tilavet etmek veya öğretmek.

Birgivî, [[İbn Teymiyye]]'yi ''"yeniden keşfeden"'' kişi ve [[Selefilik|Selefî]] Tarika-i muhammedî'nin ilham kaynağı olarak bilinir. Başka Selefî akımlara ne derece ilham kaynağı olduğu bilinmemekle birlikte [[Vahhabilik|Vahhabiliğin]] kurucusu [[Muhammed bin Abdülvahhab|Muhammed ibn Abd al-Vahhab]]'a ilham kaynağı olduğu tartışmalıdır. ʿAlī aş-Şavkānī (1760–1860) ve Şah Velīyullāh ed-Dihlevī'yi etkilediği kesin olarak görülür. Eserleri bugün [[Türkiye]]'de, [[Balkanlar]]da ve Arap ülkelerinde değerlidir,pek dikkate alınmazken [[Hindistan]] ve [[Pakistan]]'da, bilhassa Deobandilerce alıntı yapılır.<ref>[http://www.deoband.org/2009/02/aqida/deviant-beliefs/istigatha/ deoband.org: Aqida Question]</ref>