Versay Sarayı: Revizyonlar arasındaki fark

Versailles, Fransız barokunun sonu ve klasik üslubun başıdır. Louvre gibi Fransız tarihini özetler. Versailles sarayının bahçe tarafındaki cephesi '''Le Vau'''‘nun son eseridir ve en klasik Fransız mimarisine örnek olmuştur. Mermer avlu çevresinde üç farklı bina grubu vardır. 14.Louis bu küçük şatoyu muhafaza etmek istediğinden mermer avluya iki kanat ilave ettirmişti. Binanın merkezinde bahçelerin aksına göre ayarlatmıştır.'''Mimar J.H. Mansart''', Le vau ‘nun merkezde kalan binasını tamamlamak görevini üstüne alınca bahçe tarafında Le Vau tarafından yaptırılmış terası kaldırarak binanın planına birlik kazandırmıştır. Mansart ‘ın klasik rasyonalizmine göre degişen binada yan kanatlar inşa edilmiştir. Mansart saray binasında Le Vau ’nun elevasyonunu muhafaza etmiş fakat cephe bu son şekliyle 540 m. Uzunluğuna ulaşmıştı. İç mekân dış cepheden daha başarılıdır. Sarayın içindeki tören odaları uzun bir aks üstüne dizilmiş olup birbirlerine açılırlar. Bütün saray kralın; yatağı, odası ve dairesi etrafında düzenlenmişti. Hanedan prenslerinin, saraylıların daireleri, bakanların büroları, kabul, eğlence, tapınma ve gezinti yerleri kesin bir plan ve perspektif kombinasyonu içerisinde düzenlenmişti. Sarayın en önemli yerlerinden ikisi Aynalar Galerisi ve Şapeldir.

 

Kaldırılan merkezi terasın bulunduğu yere yapıldı, merkezi bloğun, esas tarafındaki bütün uzunluğu kaplar. İç dekor '''Le Brun''' tarafından yapıldı. Sakin bir barok ve trompe-L’oeil kullanıldı. Bu galeri saraya yumuşak bir barok hava getirmiştir. Bütün duvar uzunluğu boyunca kullanılan aynalar sayesinde sağır duvarda pencereli duvar kadar aydınlık olması sağlanmıştır. Galeri bundan başka yeşil mermerle kaplanmıştır. Salonun tavanındaki resimler Le Brun'un eseridir. [[1782]]'de kurulan [[Amerika Birleşik Devletleri|ABD]] ile [[İngiltere]] arasındaki anlaşma ve [[I. Dünya Savaşı]] sonunda, mağlup [[Almanya]] ile müttefikler arasındaki anlaşma bu salonda imzalanmıştır.