Alman felsefesi: Revizyonlar arasındaki fark

'''Alman felsefesi''', [[18. yüzyıl]] sonu ve [[19. yüzyıl]] başlarından itibaren belirgin bir ağırlık kazanan, bir anlamda felsefenin yurdu haline gelen [[Almanlar|Alman]] [[felsefe]] geleneğini ya da başka bir açıdan farklı felsefi eğilimlere sahip olan Alman felsefecilerinin bütünlüğünü ifade etmektedir.Bu anlamda Alman felsefesi belli bir düşünce geleneğine ya da filozof grubuna indirgenemez.Alman felsefesi denildiğinde ilk akla gelen [[Klasik Alman idealizmi]] olmaktadır, ancak Alman felsefecilerinin bundan çok daha fazla olduğu ve karşıt felsefi eğilimleri temsil eden Alman filozofların bulunduğu bilinmektedir. [[Gottfried Leibniz|Leibniz]], [[Friedrich Schelling]], [[Johann Gottlieb Fichte]], [[Immanuel Kant|Kant]], [[Georg Wilhelm Friedrich Hegel|Hegel]], [[Feuerbach]], [[Karl Marx|Marx]], [[Arthur Schopenhauer]], [[Friedrich Wilhelm Nietzsche|Nietzsche]], [[Karl Jaspers]], [[Johann Wolfgang von Goethe|Goethe]] gibi ünlü filozoflar bulunmaktadır ve bunlar idealist, materyalist, duyumcu, rasyonalist, deneyci, aşkın idealist, diyalektik ya da diyalektik materyalist düşünce eğilimlerini temsil etmektedirler. Klasik Alman felsefesi, Alman İdealizmi olarak adlandırılır ve ana gövdesinde Kant ve Hegel gibi isimler yer alır.Öte yandan Feuerbach gibi klasik [[materyalizm]]in temsilcileri de bu felsefe içinde yerlerini almışlardır. Alman felsefesinin güçlü dalgasının geri çekilişi [[20. yüzyıl]]ın başlarından itibaren görülebilir.Yine de bu dönemde Alman felsefesi [[fenomenoloji]]nin ve [[varoluşçu felsefe]]nin iki temel ismini ve yirminci yüzyılın iki başlıca filozofu olan [[Edmund Husserl]], [[Martin Heidegger]], [[Hannah Arendt]]'i yetiştirdi. 20.yüzyıl, Alman felsefesinin etkisizleşme zamanı olmakla birlikte bu iki filozofun yanı sıra [[Frankfurt Okulu]] gibi felsefi düşünceyi ayakta tutan ve gelişim yönünü tayin eden okulun gerçekleşmesi söz konusu oldu; [[Max Horkheimer]], [[Theodor W. Adorno]], [[Herbert Marcuse]], [[Habermas]] gibi isimler yetişti.