Pomak Timraş Cumhuriyeti: Revizyonlar arasındaki fark

[kontrol edilmiş revizyon][kontrol edilmiş revizyon]
İçerik silindi İçerik eklendi
YBot (mesaj | katkılar)
k Şablon güncelleme
k →‎Tarihçe: imla, değiştirildi: hükümet → hükûmet, Hükümet → Hükûmet AWB ile
40. satır:
 
==Tarihçe==
[[93 Harbi]]'nin sonlarına doğru [[Plevne]] bölgesi düşmüş. [[Lofça, Bulgaristan|Lofça]] Pomaklarının yüz binlercesi katledilmiş ve sağ kalanlar [[Trakya]]'ya ve askeri gücü olanlar ise [[Rodop Dağları]]'ndaki güvenli Pomak köylerine kaçmıştı. 3 Mart 1878'de imzalanan [[Ayastefanos Antlaşması]]'nın ardından Bulgar ve Rus egemenliğine girme tehlikesinden ötürü Rodoplar'daki Pomak halkı, Pomak Tımraş HükümetiHükûmeti'ni Rodoplu Pomak 30 milletvekilinin ve yaklaşık 100 nahiye müdürünün de onayını alan [[Ahmed Ağa Timirski]], Abdullah Efendi ve Kara Yusuf Çavuş önderliğinde kurmuştur. 16 Mayıs 1879 tarihinde, [[İstanbul]]'da bulunan devletlerin elçiliklerine gönderdikleri mektupla bağımsızlıklarını ve nedenlerini tüm devletlere açıkça beyan etmişlerdir. Bu geçici hükümethükûmet, [[Berlin Antlaşması (1878)|Berlin Antlaşması]] imzalandıktan sonra, söz konusu antlaşmayı kabul etmeyerek ordusunu dağıtmamış ve bağımsızlığını ilan etmiştir. Aynı yıl kendi cumhuriyetini kurduğunu ilan eden ve uluslararası antlaşmalar doğrultusunda dahil olduğu [[Doğu Rumeli]]'ye vergi ödemeyi reddeden Timraş, 17 köyü içine almaktaydı. 1880 yılında bünyesinde taşıdığı köy sayısı 21'e ulaşmıştı. Bunların başlıcaları; Trigrad, Mugla, Beden, Mihalkovo, Skoblevo, Čurukovo ve Devin'di. 1882'de bölgeyi kontrol altına almaya çalışan [[Doğu Rumeli]] saldırılarını durdurdu.
 
5 Nisan 1886'da [[Bulgaristan Prensliği]] ile imzalanan [[Tophane Sözleşmesi]] uyarınca [[Kırcali]] çevresi ile Timraş Cumhuriyeti toprakları [[Osmanlı İmparatorluğu|Osmanlı Devleti]]'ne bırakılmış ve aynı yıl bölgeye giren Osmanlı ordusu cumhuriyete son vermiştir.<ref>"История на България", Том 7, София, 1991, стр. 195.</ref> Cumhuriyetin yıkılmasına rağmen bölgede yaşamaya devam eden Timraşlılar, Osmanlı'nın Balkanlar'da hakimiyetini kaybetmesinin ardından topraklarını 1912'ye kadar terk etmişlerdir.