VII. Fernando: Revizyonlar arasındaki fark
| [kontrol edilmiş revizyon] | [kontrol edilmiş revizyon] |
İçerik silindi İçerik eklendi
Değişiklik özeti yok |
|||
43. satır:
Bunun üzerine, İspanyol halkı Fernando adına Fransız istilacılara karşı ayaklandı. 1812'de İspanya'nın bağımsızlığını kazanmış kesiminde, kralın yetkilerini sınırlayan liberal "Cadiz Anayasası" yürürlüğe kondu. [[Napolyon Bonapart|Napolyon]], bu anayasayı yürürlükten kaldırması için VII. Fernando ile [[Valencay Antlaşması]] yapıp Aralık 1813'te onu serbest bıraktı. Fernando ülkesine döndükten sonra krallık yetkilerini geri alarak artık kısmen bağımsız olan İspanyol Amerikası'nda denetimini yeniden kurmaya çalıştı. Ama bakanları, [[Amerika]]'daki ordularına destek birlikleri gönderemedikleri gibi, İngiliz hükümetini de Amerika'nın yeniden fethi için işbirliğine ikna edemediklerinden herhangi bir sonuç elde edemedi. 1820'deki liberal devrimle, Fernando 1812 Anayasası'nın yeniden yürürlüğe konmasını kabul etmek zorunda kaldı.<ref>Carr, s. 105–119</ref>
Ama Fransa kralı [[XVIII. Louis]], Fernando'yu radikal bakanlardan kurtarmak için 1823'te Angouleme dükü Louis-Antoine de Bourbon komutasındaki büyük bir orduyu İspanya'ya gönderdi. Fransızların yardımıyla yeni bir
Fernando'nun ilk evliliğinden hiç çocuğu olmamıştı. Mutlakıyetçi yandaşları, yerine kendisinden daha mutlakıyetçi olan ve Don Carlos olarak bilinen erkek kardeşi Carlos Maria Isidro de Borbon'u geçirmek istiyorlardı. Fernando, üçüncü karısı Maria Josefa Amalia'nın ölümü üzerine, [[Sicilya Krallığı]] prensesi I. Maria Cristina ile evlendi (1828). 1830'da kızı Isabel'in doğuşu karmaşık sorunlar yarattı. Eski [[Kastilya]] ve [[Leon]]'da kadınlar tahta çıkabiliyorlardı. Ama 1713'te [[İspanya]] ve Fransa arasında herhangi bir birleşmeyi engellemek için çıkarılan '''Lex Salica''' adlı veraset yasasıyla bu hak geri alınmıştı. IV. Carlos, 1789'da kadınların tahta geçme hakkını yeniden yürürlüğe koymuş, ama bu karar yasa olarak yayınlanmadığı için geçerliliği tartışma konusu olarak kalmıştı. Fernando '''Lex Salica''''ya dayanarak kızı Isabel'in tahtın varisi olarak tanınmasını istiyordu, Carlos Maria Isidro ise bu yasanın geçersiz olduğunu ve veraset hakkının kendisinde olduğunu ileri sürüyordu. İspanya tarihinde yarım yüzyıldan fazla sürecek olan "Carlismo Hareketi" böylece doğdu. Fernando 28 Eylül 1833'te ölünce tahta [[II. İsabel]] adıyla kızı geçti. Ama o sırada [[Portekiz]]'de bulunan Carlso Maria Isidro'nun taht üzerinde hak iddia etmeye başlaması [[I. Carlismo Savaşı]]'nın (1833-1839) başlamasına neden oldu.
| |||