{{Osmanlı İmparatorluğu tarihi}}'''Duraklama dönemi''', [[SokulluSokollu Mehmed Paşa]]'nın ölümüyle başlayıp, ilk kez büyük çapta toprak kaybı yaşanılan [[Karlofça Antlaşması]]'na kadar olan dönemi kapsamaktadır. Osmanlı devleti bu dönemde [[Ferhat Paşa Antlaşması]] ile [[doğu]]daki en geniş sınırlarına, [[Bucaş Antlaşması]] ile de [[batı]]daki en geniş sınırlarına ulaşmıştır. Yaklaşık 120 yıl süren bu dönemde 12 [[padişah]] ile 61 [[sadrazam]] görev yapmıştır. Bu dönemde deneyimsiz kişilerin tahta geçmesi ile merkezi yönetimin bozulması sonucu, devlet yönetiminde otoritenin sarsılması, halkın devlete olan güveninin azalmasına ve iç isyanların çıkmasına neden olmuştur. [[Coğrafi keşifler]]le ticaret yollarının önem kaybetmesi, sık padişah değişmeleriyle çok verilen [[cülus]] bahşişi ve [[yeniçeri]]lerin artmasıyla verilen [[ulufe]] miktarının da artması Osmanlı [[ekonomi]]sini yıpratmıştır. Bu dönemde benimsenen beşik ulemalığı sistemi de [[Osmanlı İmparatorluğu|Osmanlı]] eğitiminin bozulmasına yol açmıştır. [[Osmanlı İmparatorluğu|Osmanlı]] duraklama dönemi [[17. yüzyıl|XVII]] yüzyılı kapsamaktadır. Osmanlı İmparatorluğu'nun bu döneminde [[saltanat]] [[hukuk]]unda düzenlemeler yapılmış, ekber ve erşed sistemine geçilmiştir. Ekber ve erşed sisteminde hanedan ailesinin en yaşlı üyesinin padişahlık makamında bulunması söz konusu olmuştur.
