Fulk (Kudüs kralı): Revizyonlar arasındaki fark

II. Baudouin'in ölümüyle 1131 yılında Foulques ve Melisende ortak hükümdar oldular. Başlangıçtan itibaren Foulques, tamamen Melisende'den hariç, hükumetin mutlak kontrolünü aldı. Anjou’dan gelen hemşehrilerini, yerel asillere tercih etti. Kuzeydeki diğer Haçlı devletleri, II. Baudouin’in yaptığı gibi, Foulques’un Kudüs’ün egemenliğini üzerilerine empoze etmeye çalışacağından korkuyor; ancak Foulques, merhum kayınpederinden çok daha az güçlü olduğu için, kuzey ülkeleri otoritesini reddetti. Melisende'nin kız kardeşi Alice, II. Baudouin tarafından Antakya Prensliği'nden sürgün edildi, babasının ölümünden sonra Antakya'yı bir kez daha kontrol altına aldı. 1132'de Foulques'in kuzeye yürümesini önlemek için Pons ve [[II. Joselin]] ile müttefik oldu; FulkFoulques ve Pons barış yapmadan önce kısa bir süre savaştı ve yapılan barış ile Alice tekrar sürgüne gönderildi.

In Jerusalem as well, Fulk was resented by the second generation of Jerusalem Christians who had grown up there since the First Crusade. These "natives" focused on Melisende's cousin, the popular [[Hugh II of Le Puiset]], [[count of Jaffa]], who was devotedly loyal to the Queen. Fulk saw Hugh as a rival, and it did not help matters when Hugh's own stepson accused him of disloyalty. In 1134, in order to expose Hugh, Fulk accused him of infidelity with Melisende. Hugh rebelled in protest. Hugh secured himself to Jaffa, and allied himself with the Muslims of [[Ashkelon|Ascalon]]. He was able to defeat the army set against him by Fulk, but this situation could not hold. The [[Latin Patriarch of Jerusalem|Patriarch]] interceded in the conflict, perhaps at the behest of Melisende. Fulk agreed to peace and Hugh was exiled from the kingdom for three years, a lenient sentence.