Manuil Vutumitis: Revizyonlar arasındaki fark

'''Manuil Vutumitis''' ({{Dil|el|Μανουὴλ Βουτουμίτης|dil_adı=e}}, 1086–1112 arası etkin), [[I. Aleksios|I. Aleksios Komnenos]]'un (1081–1118{{Hükümdarlık arası hükümdardönemi|1081|1118}}) dönemi öne çıkan Bizanslı generali ve diplomatıdır. İmparatorun en çok güvendiği yardımcısıdır. [[Selçuklular]]dan İznik'in alındığı [[Nikea Kuşatması (1097)|Kuşatmada]] ve [[Kilikya]]'nın yeniden fethinde yer almış ve [[Birinci Haçlı Seferi]]'nde yer alın Haçlı Prenslerine giden birçok misyonda İmparatorluk elçisi olarak katılmıştır.

[[Dosya:Alexius I.jpg|thumb|sağ|130px|[[I. Aleksios|I. Aleksios Komnenos]]'un (1081–1118 arası hükümdar) miyatürü.]]

Haçlılar yollarındaki ilk büyük engel kuşattıkları İznik'ti. Aleksios, Vutumitis'e şehrin haçlılara değil ama imparatorluk güçlerine teslim olmasının güvence altına alınması yönünde talimat vermişti. Kuşatmanın daha en başında, Vutumitis yazdığı birçok mektupla ya bağışlanacaklarına söz vererek ya da şehri ele geçirecek haçlıların tümden kıyımına uğrayacaklarına dair tehditlerle şehri ona teslim etmeleri konusunda Selçukluları ikna etmeye çalıştı. Türkler Vutumitis'in şehre girmesine izin verek uzlaşmaya vardılar. İki gün sonra [[I. Kılıç Arslan]] (1092–1107{{Hükümdarlık arası hükümdardönemi|1092|1107}}) komutasında taze gücün yaklaştığı haberleri geldi, onu şehri terk etmeye zorladılar.<ref>Anna Komnini, ''Aleksiad'', ed. {{harvnb|Sewter|2003|pp=331–334}}; {{harvnb|Skoulatos|1980|p=182}}; {{harvnb|Setton|Baldwin|2006|p=289}}; {{harvnb|Runciman|1987|p=179}}.</ref> Fakat, taze gücün Haçlılara tarafından mağlup edilmesinden sonra, Vutumitis'in komutasındaki imparatorluk taburu şehrin [[İznik Gölü]] üzerine açılan tedarik yolunun kontrolünü ele geçirdi ve [[Tatikios]]'un komutasındaki 2.000 Bizans askeri kuşatma yapan haçlılara katıldı. Şehir halkı Aleksios'un şartlarını kabul ettiklerini bildirdiler: Vutumitis İznik'e girdi ve onlara Bizans İmparatoru'nun mührünü gösterdi, cömert şartlar önerdi ve şehirde bulunan Sultan'ın karısı ve kızına saygı gösterdi. Vutumitis, diğer taraftan anlaşmayı gizli tuttu ve görünüşte şehrin Bizanslılar tarafından ele geçirilmiş gibi gösteren Tatikios ile Tatikios'un askerlerinin ve haçlıların katıldığı bir saldığı ayarladı. Bu hile işe yaradı ve 19 Haziran günü son saldırı yapıldı fakat şafakta saldırı başladığında Bizanslılar göle bakan kapıyı açarak mazgallara kendi bayraklarını dikerek haçlıları dışarda bıraktılar.<ref>Anna Komnini, ''Aleksiad'', ed. {{harvnb|Sewter|2003|pp=334–338}}; {{harvnb|Skoulatos|1980|pp=182–183}}; {{harvnb|Setton|Baldwin|2006|p=290}}; {{harvnb|Runciman|1987|p=180}}.</ref> Haçlılar, sonucu kabul etseler de bu olay ilişkileri zedeledi. Haçlı liderleri Türklerin taze gücünün mağlup edilmesi sırasında gördükleri ölü ve yaralılara rağmen sürecin dışında bırakılmaları yüzünden kendilerini kandırılmış hissettiler fakat Bizanslıların Müslüman esirlere gösterdikleri saygılı anlaşma, yağmadan mahrum kalmış Haçlıların er ve erbaşlarında büyük nefret doğurdu.<ref>{{harvnb|Setton|Baldwin|2006|pp=290–291}}; {{harvnb|Runciman|1987|pp=180–181}}.</ref> Şehrin düşüşünden sonra, Vutumitis, Aleksios tarafından İznik Dükü olarak atandı.