Otho: Revizyonlar arasındaki fark
| [kontrol edilmiş revizyon] | [kontrol edilmiş revizyon] |
İçerik silindi İçerik eklendi
Değişiklik özeti yok |
|||
44. satır:
== Zayıflama ve Düşüş ==
Nero [[cognomen]]'i halkın bağrışları arasında ona tevdi
Ancak Otho'nun politikasındaki her gelişme önceden, Otho tarafından Galba'nın özel yazışmaları okunarak kontrol edildi ve birkaç lejyon tarafından imparatorluğu ilan edilen, Aşağı [[Rhine]] eyaleti orduları komutanı [[Vitellius]]'un [[Cermanya]]'daki devriminin yayıldığını ve İtalya üzerine yürüyüşe başladığını fark etti. Otho'nun İmparatorlupu paylaşma yönündeki boşuna bir gönül alma denemesinin Vitellius tarafından reddedilmesi üzerine Otho, beklenmeyen bir dinçlikle savaş hazırlıklarına başladı. Uzak eyaletlerde, yönetimini kabul etmiş olanlardan biraz destek beklenebilirdi ama [[Dalmatia]], [[Pannonia]] ve [[Moesia]] lejyonları onun tarafında olmaya istekliydiler, pretorian cohort'ların kendileri oldukça kuvvetli bir güçtü ve becerikli [[Roma Donanması]] ona İtalyan denizlerinin hakimiyetini veriyordu.
50. satır:
Donanma önce [[Liguria]]'nın koruması için sevk edildi ve [[14 Mart]]'ta Otho, şaşırmadığı kehanet ve kerametlerle, Vitellius'un birlikleri İtalya'ya girmeden önce durdurmayı umut ederek askerlerinin başında kuzeye doğru yürüyüşe başladı. Ama bunun için çok geç kalmıştı ve yapabileceği tek şey kuvvetleri Placentia'ya göndermek ve [[Po Nehri]] hattını tutmaktı. Otho'nun yetenekli muhafızları [[Placentia]]'yı [[Aulus Caecina Alienus]]'a karşı başarılı bir biçimde savundular ve generali [[Cremona]]'ya geri çekilmeye mecbur bıraktılar. Ancak [[Fabius Valens]]'in gelişi olayın gidişatını değiştirdi.
Vitellius'un komutanları, kesin sonucu getirecek bir çarpışmaya [[Bedriacum Savaşı]]'na karar verdiler ve planları Otho'nun karagahına hakim olan bölünmüş ve kararsız danışmanlarlaca istemeden de olsa destekledi. Deneyimli subaylar en azından [[Dalmatia]]'daki lejyon gelene kadar bir çarpışmadan kaçınılmasının önemine dikkat çektiler. Ama İmparatorun kardeşi [[Titianus]] ve Pretorian Muhafızların başı [[Proculus]]'un düşüncesiz aceleciliğine Otho'nun ateşli
bütün karşı fikirler reddedildi ve Otho, Po Nehrinin göney kıyılarındaki [[Brixellum]]'da hatırı sayılır bir ihtiyat kuvveti bırakarak derhal ilerlemeye karar verdi. Bu karalar alındığında Otho'nun
ordusu çoktan Po nehrini geçmiş ve [[Bedriacum]]'da (ya da Betriacum) Dalmatia lejyonlarının geleceği yol üzerinde, ''Via Postumia'' daki küçük bir köyde karagâhını kurmuştu.
Bedriacum'daki kampı koruması için bırakılan güçlü ihtiyatların ayrılmasından sonra, Otho'nun kuvvetleri Cremona yönünden ''Via Postumia'' bölgesine doğru ilerlemeye başladılar. Bu
Daha beklenmedik olanı, Brixellum'da savaşın haberinin ulaşması sonrasında meydana geldi. Otho hala en güçlü birliklerin başındaydı, Dalmatian lejyonu [[Aquileia]]'ya ulaşmıştı ve askerlerinin ve subaylarının morali bozulmamıştı. Ama savaş kararı almasını kendi sabırsızlığı hızlandırdı. Veda yemeğindeki ağırbaşlı bir konuşmada bunları açıklarken şöyle der " herkesin bir kişi için ölmesi ,bir kişinin herkes için ölmesinden daha uzundur" ([http://penelope.uchicago.edu/Thayer/E/Roman/Texts/Cassius_Dio/63*.html#64-13.2 Dio, <small>LXIV</small>.13]), ve dinlenmek için bir köşeye çekildi. Sabah erkenden kendini yastığının altında sakladığı bir kamayla kalbinden hançerledi ve hizmetkârları odaya girdiğinde öldü. Cenaze töreni onun istediği gibi yapıldı. Brixellum'da onuruna bir mezar anıtı dikildi ve basit bir yazıt eklendi, "Diis Manibus Marci Othonis".
| |||