Optik saydamlık ve yarı saydamlık: Revizyonlar arasındaki fark

Yüzeye yakın alanlarda suya batmadan yüzebilen deniz hayvanlarının çoğu oldukça saydamdır ve bu durum onlara mükemmel bir kamuflaj yapma olanağı sağlar.<ref name=HerringTransparency>Herring, Peter (2002). ''The Biology of the Deep Ocean''. Oxford University Press. ISBN 978-0-19-854956-7. pp. 190–191.</ref> Ancak saydamlık, deniz suyundan kaynaklanan farklı kırıcılık endekslerine sahip maddelerden meydana gelen bedenler için çok zordur. Bazı deniz hayvanları, [[denizanası]] gibi, çoğu sudan meydana gelen [[jelatin]]den oluşmuş vücutlara sahiptir ve hücresiz bir vücut parçası olan kalın mesoglia’ları oldukça saydamdır. Ve bu özellik onlara batmayan uygun bir yapı kazandırır. Ancak bu durum bazı dezavantajlara da yol açar ve bunlardan biri de bu hayvanları kendi kas kütlelerinin taşıyabileceğinden daha ağır yapar, bu durum da onların yavaş yüzmelerine sebep olur. Sahip olunan bu büyük kamuflaj özelliği için hareket yeteneklerinden ödün vermeleri gerekmiştir.<ref name=HerringTransparency/> Karada, atmosfer ortamında saydam bir yapıya sahip olmak ise çok daha zordur ancak bunun bir örneği Güney Amerika’nın yağmur ormanlarında görülebilir. Burada yaşamlarını sürdüren cam kurbağaları saydam bir deriye ve solgun yeşilimsi uzuvlara sahiptir.<ref>{{Web kaynağı | last = Naish | first = D. | titlebaşlık = Green-boned glass frogs, monkey frogs, toothless toads | url = http://scienceblogs.com/tetrapodzoology/2007/11/09/green-boned-glass-frogs/ | workeser = Tetrapod zoology | publisheryayıncı = scienceblogs.com | accessdateerişimtarihi = 14 February 2013 | arşivurl = http://web.archive.org/web/20160303172728/http://scienceblogs.com/tetrapodzoology/2007/11/09/green-boned-glass-frogs/ | arşivtarihi = 3 Mart 2016}}</ref>